Ik moet begin twintig geweest zijn, de eerste keer dat het idee van een tattoo in mijn hoofd kwam. Tot dit jaar heb ik de kans echter nooit gegrepen. Ik kan niet eens oplijsten hoe vaak ik met het idee speelde, of welke tekeningen er allemaal door mijn hoofd spookten. Er was zelfs een lange periode waarin ik stellig beweerde dat tattoos helemaal niets voor mij waren.
En toen, in augustus, was de twijfel weg. Blijkbaar heb ik twintig jaar nodig gehad om de drempel over te stappen, want nu zit ik in een soort inhaalbeweging: drie tattoos in vier maanden tijd. (Ik weet het, alles of niets! 😉)
De eerste tattoo was puur impuls. Mijn echtgenoot zag een post over ‘Walk-in Days’ van CirussoArt in Geraardsbergen. Een paar maanden eerder zochten we op Gran Canaria tevergeefs naar een salamander tattoo, als herdenking aan onze derde vakantie daar. Toen dat niet lukte, zeiden we: “Teken van het universum.” Toen deze Walk-in Days-post voorbijkwam, was het weer zo’n moment: “Wéér een teken!” We reden erheen om “gewoon eens te kijken” en een paar uur later gingen we naar huis met elk onze eerste tattoo, gezet door de geweldige Spaanse artieste Maria Remi. Ons vertrouwen won ze razendsnel.
Mijn tweede kleine tattoo volgde al snel: een Witchy-vibe match met mijn tiener, gezet op een Spirituele beurs (ja, er hangt een leuke anekdote aan over op de grond liggen, maar dat is voor een andere keer 😉).
De eerste twee waren mijn oefening in overgave; ze doorbraken de jarenlange twijfel en bewezen dat inkt op de huid helend en betekenisvol kon zijn. Toen we hoorden dat Maria Remi terugkwam, twijfelde ik geen seconde. Wéér een teken van het universum, maar deze keer wist ik dat ik klaar was voor die éne, emotionele tattoo. Ik boekte snel een afspraak. Het werd al gauw een familieafspraak, want ook mijn man en tiener wilden door haar getatoeëerd worden.
In tegenstelling tot die spontane beslissingen is deze derde doordacht en emotioneel beladen. Dit is geen decoratie meer, maar therapie, herdenking en omhelzing in één beweging. En daarom staat hij op mijn linkerarm, de kant van het hart.
De tatoeage bestaat uit een vintage fototoestel en sierlijke lelies. Dit zijn de symbolen voor mijn ouders, die ik in 2018 en 2023 heb moeten loslaten.
Mijn vader zag je de laatste twintig jaar van zijn leven zelden zonder dat fototoestel. Ik ben ervan overtuigd dat wie aan hem denkt, meteen de herinnering aan zijn toestel voor zich ziet. Het fototoestel staat voor mij ook voor het vastleggen van herinneringen, herinneringen die ik nu fysiek bij me draag.
De lelies staan voor mijn mama. Het waren haar lievelingsbloemen. Maar ze vertegenwoordigen zoveel meer: haar zachtheid, haar liefde, de creativiteit die ik van haar meekreeg, en zeker ook de enorme veerkracht die ze droeg. De lelies staan voor vernieuwing. Want bij elk verlies moeten we onszelf heruitvinden om verder te kunnen met de leegte. We vernieuwen onszelf, net zoals de bloemen dat elk jaar doen.
Ik had voor beide zoveel andere symbolen kunnen kiezen, maar deze twee zijn allesomvattend voor wie ze waren, voor veel mensen, maar vooral voor mij.
Oorspronkelijk had ik, puur ter inspiratie, een tekening door AI laten maken. Ik had dit voorbeeld mee op mijn iPhone. En ondanks mijn twijfels erover, door gebrek aan sierlijkheid, had ik waarschijnlijk wel tevreden geweest had ze deze getatoeëerd. Maar ik gaf Maria Remi carte blanche om haar eigen schets te maken. Gelukkig maar! Naast het feit dat het gewoon leuker en warmer is als je tattoo-artieste een stukje van zichzelf in de tatoeage kan steken, krijg je ook gewoon iets unieks, geen Pinterest-plaatje dat je twintig keer tegenkomt.
Dus toen Maria Remi mij haar voorbeeld toonde was ik meteen verkocht: sierlijk, luchtiger en subtiel. Ze koos ook zelf intuïtief de plaats op mijn arm waar hij moest komen. Exact daar waar ik hem wilde. Zonder twijfelen ben ik er voor gegaan.
Het zetten van de tattoo was therapeutisch, een bladzijde die zich omdraaide. Nu is het moeilijk om er niet constant naar te kijken. Mijn ouders voelen opnieuw dichterbij. Ze zijn nu mijn draagbare altaar, en ik draag hun essentie, veerkracht en liefde elke dag.
Vertel me gerust over jouw tatoeage(s).
Warme groet
Tiernnadrui – Cynthia
Tiernnadrui 
Waar moet ik beginnen 😂
Al mijn tattoo hebben wel een betekenis. En de eerst is nog gezet op de oude manier Waar hygiëne geen rol speelde. En staat er al 47jaar op
Aum Shanti
LikeGeliked door 1 persoon
Zelf heb ik ze niet en zo ik er nu in sta zal dat ook niet gebeuren. Ik heb nooit de behoefte gehad er een te laten zetten. Maar dat was het zelfde met oorbellen. Buiten dat was dat in de vleesverwerking ook niet toegestaan. Kans op besmetting. Dus de mensen die er wel een droegen moesten die onder een werkcap dragen. Maar ieder mag ze dragen of laten zetten. dat vind ik prima hoor.
LikeLike