Woorden, taal, … daarmee drukken we ons uit. Maar dat is niet de enige manier. We kunnen dingen ook duidelijk maken door beelden, gebaren, gestes, een simpele glimlach. Daarom zal ik op maandag mijn voorbije week vertellen op basis van foto’s.
Bijna dagelijks nemen velen onder ons foto’s om op Instagram of Facebook of elk andere sociale media te delen. Ook tijdens deze 14 maanden dat ons sociale leven meer digitaal plaatsvindt dan fysiek delen we rustig verder. De zoveelste online bestelling die toegekomen is, de glimlach van de kinderen die het leven verrijken, de aanpassingen dat we in onze woning hebben gedaan, of gewoon een online inspirational quote die we wel toepasselijk vinden. Dus zal het niet zo moeilijk zijn om op maandag 3 foto’s te selecteren die weergeven wat de week voordien is gebeurd. Voor mij ook een mooi moment om stil te staan bij de voorbije 7 dagen en verder te kijken naar de volgende.
Dit zijn de eerste drie foto’s van de “Fotomaandag”:
Twee boeken die ik besteld had in het weekend ervoor. “De Weg van de Heks” ben ik beginnen lezen, ik lees hoofdstuk per hoofdstuk en dan laat ik het boek enkele dagen liggen. Het andere boek ligt nog te wachten, ik had besloten eerst nog “De Celestijnse Belofte” en “Het Tiende inzicht” opnieuw te lezen voor ik hier aan begin. Zodat ik het hele verhaal in één flow kan lezen. De voorbije week redelijk lange werkdagen gewerkt en nood aan andere ontspanning ook dus het lezen gaat iets trager vooruit, maar wel leuk de anticipatie naar de inhoud van een boek. Het komt zeker niet terecht in de boekenkast op de plank bij andere ongelezen boeken. Dat heb ik mezelf beloofd.
Zaterdag een wandeling gaan maken in regio Erps-Kwerps met 3 directe collega’s. Twee van hen had ik al meer dan een jaar niet meer in het echt gezien. Het was een gezellige wandeling, zeker voor herhaling vatbaar.
Tweede zondag van mei, Moederdag, dus het Moederdaggeschenk kon niet ontbreken. Al ging ik er van uit dat mijne tiener mij niets zou geven. Ze zit op de leeftijd waar het kinderlijke er uit is, maar ze is ook nog niet volwassen genoeg om te beseffen wat deze kleine geste doet voor een moederhart. De cactusjes staan mooi bij elkaar. Ik weet dat ik hare papa dankbaar mag zijn dat hij haar zo ver gekregen heeft om mij toch een kleinigheidje te geven. Ik kreeg ze wel met de mededeling: “Vermoordt ze niet zoals uw vorige cactusjes”. Maar nu heb ik geleerd wat ik fout deed waardoor het vorige cactusje de ziel gegeven heeft. Deze blijven zeker jaren staan. Duimen jullie mee?
Verder heb ik van deze moederdag gebruik gemaakt om even langs de rustplaats van mijn eigen mama te gaan. Daar even stilgestaan bij hoe hard ik haar nog steeds mis. Aangezien we in de omgeving waren zijn we binnen gesprongen bij mijne papa die toch ook geen gemakkelijk dag had. Trouwens, voor iedereen die naar het Hallerbos trekt (of andere bossen), bij mijn papa staan de Blue Bells (of boshyacinten) gewoon in de voortuin.
Manlief is nog eens met mij meegereden, in plaats van mij te vervoeren en vond de vorderingen in het rijden die ik gemaakt heb, sinds ik mijn rijbewijs heb, mooi om te zien.
Keep on smiling!
Tiernnadrui 