Tag archief: energie

December 2021

Intussen iets langer dan een maand geleden sinds ik hier een blog schreef. Eigenlijk zou ik het een beetje beter moeten inplannen. Het is iets voor mij. Ik kan vanuit het niets obsessief met iets bezig zijn, gedurende weken, maanden. En dan ineens leg ik dat een lange periode naast me neer.

Nu is de grootste obsessie lezen. Boeken lezen. Non-fictie (hekserij, mindfulness, levensvisies, …) en fictie (Young Adult, Sciencefiction, …). En dan ook nog een beetje Harry Potter. Halverwege december had ik me voorgenomen dat ik elke Harry Potter film zou kijken voor 2022 van start zou gaan. Ik ben er in geslaagd. Ik heb zelf nog een week over.

Dit jaar, en zeker de tweede helft van het jaar heb ik toch een hoeveelheid boeken gekocht:

  • Arsene Lupin: Gentleman inbreker (gelezen)
  • Het geheim van Shambhala (te lezen)
  • De weg van de heks (gelezen)
  • Chakra’s in balans (gelezen)
  • Rock Your Crystals (te lezen, te gebruiken)
  • Circe (gelezen in Griekenland)
  • Martien (gelezen)
  • Luna – Schaduw van de maan (beginnen te lezen, het is een hardcover vind ik onaangenaam)
  • De wijsheid van bomen en kruiden (te lezen)
  • History is All You Left Me (te lezen)
  • They Both Die at the End (gelezen)
  • Kalme Chaos (gelezen)
  • Verdriet is dat ding met vleugels (gelezen)
  • De kracht van acceptatie (te lezen)
  • Heks in het groen (te lezen)
  • What If It’s Us (nu aan het lezen)
  • More Happy Than Not (gelezen)
  • Nordic Runes (vandaag ontvangen)
  • Moonology (vandaag ontvangen)
  • ikigai (vandaag ontvangen)
  • ganbatte (te lezen, na ikigai)

Ergens eind november heb ik mijn boekenkast opnieuw ingedeeld. Een hele namiddag aan bezig geweest. Met resultaat, nog altijd ruimte voor bijkomende boeken. En is die vol, dan probeer ik mijn echtgenoot te overtuigen om rondom de tv-kast ook boekenrekken te zetten.

In de loop van december heb ik ook het haken terug opgenomen. Minder obsessief dan vroeger, maar ik haak toch elke dag een stukje. Ben bezig aan een babydekentje. Hoe is dat gekomen? Mijn dochter wou garen om macramé armbandjes te maken. Toen we die gingen halen zag ik mooie wol liggen met kleurverloop. Daarvan een paar bollen meegenomen en zo ging de bal aan het rollen. Die nieuwe wol ligt mooi in de kast en het babydekentje ben ik aan het haken met wol dat ik nog liggen had. Ik weet nog niet welke bestemming ik die nieuwe bollen ga geven.

De eerste week van januari heb ik verlof. En ik ben al een hele tijd aan het denken dat ik een grote dreamcatcher wil maken om aan de muur te hangen in de slaapkamer. Maar intussen heb ik zoveel andere dingen in mijn hoofd dat ik in die week wil doen dat ik eigenlijk een volledig jaar verlof met inkomen zou moeten hebben. Ach ja, met een beetje geluk is 2022 ook een goed jaar voor thuisblijvers en introverten, met voldoende sociaal contact maar zonder zware sociale verplichtingen.

Kort berichtje. Keep on smiling!

Onverwacht drukker

Je kent het wel. Zo een periode waar alles in een flow loopt en je tijd hebt voor van alles en nog wat. In zo een periode zat ik de voorbije weken. Werken, gezin, lessen, … En dan plots slaat het om en wordt het op het onverwachts drukker.

Zaterdag was ik aan het werken en S (mijn echtgenoot) was een tourtocht met de fiets gaan doen in Wetteren. Ongeveer vier uur gevorderd in mijn werkdag dat ik een bericht krijg van S dat hij is gevallen en het er niet goed uit ziet. Snel een oplossing bedenken want hij was met de auto tot in Wetteren gereden en kon dus niet terug rijden met zijn dikke pijnlijke pols.

Als je bij de gelukkige hoort met duurzame vriendschappen heb je wel altijd iemand om op te rekenen. Een vriendin is dus afgekomen om me naar Wetteren te brengen zodat ik met de auto van S en S zelf natuurlijk terug kon rijden. Ik ben hier dankbaar voor.

In Wetteren toegekomen stond S daar en ik zag meteen dat het serieus was. Dus wij naar spoed. Door de covid-19-maatregelen mag nog steeds alleen de patiënt binnen. Dus terwijl ze S aan het verzorgen waren (lees: laten wachten, wachten, scannertje, fotootje, wachten, wachten, …), heb ik 10 000 passen rond de parking van het ziekenhuis gedaan. Op bankjes gezeten. Op bankjes gelegen. Foto’s genomen, selfies genomen, gemediteerd en me verveeld. Om uren later huiswaarts te kunnen keren met een beplaasterde S.

En dan denk je, het is toch maar een vervelende gebeurtenis, hoe kun je het daardoor onverwachts drukker hebben? Wel, S kan en mag niet rijden met de auto, dus alle ritjes zijn voor mij. Woensdag moest S ook terug naar het ziekenhuis omdat zijn pols moest geopereerd worden. Op zo een dag doe je veel en niets tegelijk. Ik had een dag verlof genomen want werken zou er toch niet aan te pas komen. Het is eigenlijk voornamelijk ook weer wachten tot de operatie start en tot je nieuws hebt dat hij wakker is en wanneer je hem mag oppikken. Kort voor 11u ziekenhuis binnen, om 18.15 u. konden we terug huiswaarts.

Afwassen en de huishoudelijke taken die hij anders doet en die niet met één hand kunnen zijn ook voor mij. En op zo een momenten moet je natuurlijk keuzes maken en beslissen welke dingen je niet doet. Zoals een blog schrijven bijvoorbeeld. Nu toch wel tijd ervoor omdat ik al klaar zit te wachten tot de les start.

We zullen wel een tijdelijk ritme vinden in dit alles. En hopelijk verloopt het herstelproces van de pols vlot.

Keep on smiling!