Laten we nog eens terug gaan naar het verleden. In het middelbaar (eind jaren 1990 is dat) gingen we elke twee jaar op GWP. Je kon kiezen tussen een projectweek op school, of mee gaan naar het buitenland. Behalve in het zesde middelbaar heb ik altijd gekozen voor projectweek op school.
Al horen we elkaar een hele tijd niet, we vervallen snel in dat thuisgevoel.
Tijdens zo een projectweek heb ik één van mijn beste vriendin leren kennen. Mijn duurzaamste vriendschap. Tweede helft van het middelbaar waren we een vriendinnengroepje van vier. Bijna onafscheidelijk. In het ons allerlaatste schooljaar samen begon de vriendschap toch al beetje andere kanten uit te gaan, door verschillende interesses en ook de verschillende stadia waarin ons leven zich bevond. Toch hield de vriendschap nog enkele jaren stand. Uiteindelijk is de enige band die nog effectief bestaat tussen E en mij. En al horen we elkaar een hele tijd niet, we vervallen snel in dat thuisgevoel als we met elkaar praten. Zo hoort een vriendschap toch te zijn.
Het is tijdens zo een GWP (geïntegreerde werk periode, denk ik) dat E en ik een klik maakte. Ik weet niet meer precies waarover die projectweek ging en waarom we in Brugge waren. In de voormiddag waren we in een groot gebouw, ik denk dat het iets te maken had met bier. In ieder geval. Tijdens zo een projectweek, als je thuis bleef kwam je terecht met leerlingen uit verschillende klassen. Die voormiddag stonden we te wachten in dat gebouw in Brugge aan een grote trap. Iedereen druk pratend. Ik denk dat E en ik de enige waren die alleen stonden en eigenlijk weinig andere leerlingen kende. Wat een sociale beestjes waren we toch he. Zo zijn we aan de praat geraakt, en hebben we samen de voormiddag doorgebracht.
We besloten samen dat die juwelen niet duur genoeg waren voor ons.
Als lunchpauze kregen we een paar uur vrije tijd om rond te lopen in het centrum van Brugge. Shoppingtijd! Na het opeten van onze boterhammetjes zijn we samen beginnen rondwandelen. We kwamen aan een straat met verschillende juwelierszaken. Daar bleven we voor de vitrines staan kijken naar al dat blinkend moois. Ringen met een prijs van 4 cijfers voor de komma en dergelijke. Dat was het moment dat de klik er effectief kwam. We besloten samen dat die juwelen niet duur genoeg waren voor ons en gingen verder met naar de volgende zaak.
Op dat moment volgde er jaren van gesprekken, fietstochten door ons dorp, achteraf als volwassene tv-avondjes. Samen The Vampire Diaries kijken of The Secret Circle. De eerste paar seizoenen van Glee waren er ook bij. Terwijl mijn echtgenoot weg was naar het voetbal, had ik gezelschap van E en hadden we onze vriendinnen avond.
E bedankt voor je vriendschap!
Wanneer we samen zijn kan het twee kanten uit gaan, of we zijn lawaaierig en babbelen als zot, of we zijn stil en genieten van mekaars stilte. E is zo een vriendin waar je niet moet babbelen, we kunnen enkele uren samen doorbrengen waarvan het overgrote deel stilte is en toch afsluiten met een “het was gezellig, dank u”. En dat is zalig.
Dankzij het covid-virus is onze vriendschap nu al even beperkt tot het naar elkaar SMS-en en via die weg ons hart uitstorten, elkaar raad geven of gewoon een ik begrijp u zeggen. Intussen is ze ook mama geworden. Jammer dat ik nog maar alleen foto’s heb kunnen zien van haar dochter, maar dat maken we achteraf wel weer goed.
E bedankt voor je vriendschap! Ik sta nog altijd altijd voor je klaar.
Keep on smiling!
Tiernnadrui 