Het voornemen om mijn blog levend te houden dit jaar is niet echt geslaagd. Zes maanden geleden postte ik hier mijn laatste bericht.
Het leven is dan ook weer als een sneltrein vooruit aan het gaan. Sinds de COVID-dreiging minder is en het leefritme weer versnelde, is het gemakkelijk om te vergeten tijd voor je eigen te nemen. Geen excuus! Je moet het gewoon doen.
Ik heb me laten overstelpen door het leven de voorbije maanden. Na enkele maanden in mijn nieuwe functie vond ik het toch niet echt iets voor mij, en rarara ik ben gewoon teruggekeerd naar mijn oude dienst. Ik heb dezelfde rol terug opgenomen van leidinggevende, maar niet voor hetzelfde team. In februari kwamen er serieuze stormdagen over ons heen. En daar voelen we nog de naweeën van. Voor het eerst in jaren kregen we een enorm budget om in te zetten om deze schadegevallen aan te pakken.
Het hele project opzetten was een investering van energie, maar gaf mij ook de kans om nog eens met een topdame samen te werken, en een bijkomende straffe madam te leren kennen.
Verder dus heel veel werkuren gepresteerd, en ik voel het aan de vermoeidheid dat ze zomer en de daarmee gepaard gaande vertraging meer dan welkom is.
Tiernnadrui 