Auteur archief: Tiernnadrui

Dagelijkse schrijfopdracht

Beschrijf een object waar je in je jeugd heel erg aan gehecht was. Wat is ermee gebeurd?

Bekijk alle reacties

Geen gemakkelijke vraag:

Het is zo’n vraag die je laat graven in je herinneringen, want als kind hechtte ik me nooit echt aan spullen, maar eerder aan de mensen om me heen. Mijn geluk zat in het creëren van momenten en het koesteren van herinneringen, meer dan in het bezitten van materiële zaken. Later in het leven zijn er wel spullen gekomen die ik niet wil loslaten, niet omdat ze zo bijzonder zijn, maar omdat ze de laatste tastbare connectie vormen met dierbare mensen.

Een voorbeeld is de dubbeldeck cd-speler die mijn grootvader me gaf. Het is niet zozeer het apparaat zelf, maar de warme herinnering eraan die mijn hart verwarmt.

Een poging om de vraag toch te beantwoorden:

Mijn moeder droeg altijd een zilveren ketting met twee hangers aan. Een zilveren hartje met de melktandspoortjes van mijn oudste zus erin, en een zilveren rechthoekje met een klein diamantje dat mijn vader haar gaf nog voor ze trouwden. Het rechthoekje is één cm hoog en misschien wel maar 50 mm breed, in het midden zit een kleine diamant.

Te midden van haar diverse kettingen koesterde ze dat kleine diamantje, dat voor mij een symbool werd van wie ze was. Na haar overlijden spraken mijn zussen en ik af om mijn vader niet lastig te vallen met het vragen naar sieraden of andere spullen van mijn moeder; het voelde als een deel van hem. Maar toen gebeurde er iets bijzonders en hartverwarmends enkele weken na haar begrafenis.

Ik was bij mijn vader om te helpen met administratie toen mijn zilveren ketting, met daaraan mijn heksje (een geschenk van mijn beste schoolvriendin), op de grond viel. Mijn vader raapte hem op en beloofde het slotje te verstevigen. Terwijl hij in zijn werkplaats bezig was, hoorde ik wat gerommel. Toen hij terugkwam, hing niet alleen mijn heksje aan de ketting, maar ook het kleine diamantje van mijn moeder. Ik probeerde te protesteren, maar hij was vastberaden dat het nu aan mij toebehoorde.

Op deze manier draag ik niet alleen een sieraad, maar een stukje van mijn moeder met me mee. Af en toe hang ik iets anders aan mijn ketting, maar net zoals bij mijn moeder zal dat diamantje altijd schitteren, symbool voor de stralende herinneringen die we samen deelden.

Dagelijkse schrijfopdracht

Wat is je missie?

Bekijk alle reacties

In het boeiende doolhof van het leven, duikt vaak de grote vraag op: wat is onze missie? Wat drijft ons voort? Wat is het kompas dat ons door de pieken en dalen van het dagelijkse bestaan loodst? Eigenlijk is onze missie allesbehalve statisch; ze groeit mee met de stappen die we in het leven zetten.

Persoonlijke missies worden gekleurd door een mix van doelen en waarden die we najagen. In onze jeugd kan het avontuurlijke verlangen naar zelfontdekking onze missie vormgeven. Later kunnen prioriteiten verschuiven naar het stichten van een gezin, carrièrekansen grijpen en persoonlijke ontwikkeling.

Mijn eigen missie heeft verschillende transformaties ondergaan. Van het najagen van persoonlijk succes evolueerde ze naar betekenis vinden in het ondersteunen van anderen. Nu draait mijn missie om het welzijn van de mensen om me heen. Dat betekent er zijn voor vrienden en familie, luisteren wanneer nodig en een helpende hand bieden.

Missies houden zich niet enkel op in onze privélevens. Werk is een onlosmakelijk deel van wie we zijn, en het heeft vaak invloed op onze bredere missie. Werkmissies variëren van streven naar professioneel succes tot het najagen van een hoger doel dat verder reikt dan individueel gewin.

Het is cruciaal om balans te vinden tussen persoonlijke en werkgerelateerde missies. Soms overlappen ze, daar waar persoonlijk welzijn en carrièreontwikkeling hand in hand gaan. Andere keren vergt het bewuste afwegingen om te voorkomen dat een van beide wordt verwaarloosd.

Terwijl persoonlijke en professionele missies vaak als apart worden gezien, vloeien ze soms naadloos in elkaar over. Een holistische benadering van missies betekent het erkennen van de connectie tussen ons persoonlijk welzijn en professioneel succes.

Mijn missie om mensen te ondersteunen en hun welzijn te waarborgen, gaat verder dan mijn privéleven en werk. Het draait om het creëren van een positieve impact in elke hoek van mijn leven. Of het nu gaat om het delen van vreugdevolle momenten met vrienden, een helpende hand bieden aan een collega, of bijdragen aan een maatschappelijk doel, mijn missie wortelt in het streven naar een betere wereld voor iedereen.

Levensmissies zijn geen vaststaande feiten, maar eerder een voortdurende ontdekkingsreis. Ze veranderen en evolueren naarmate we groeien en leren. Het evenwicht vinden tussen persoonlijke en werkgerelateerde missies, en het streven naar een holistische benadering, vormt de sleutel tot een vervuld en zinvol leven.

En, wat is op dit moment jouw missie? Sta je open voor verandering en ben je bereid je missie aan te passen terwijl je voortstapt op je levenspad? De reis van zelfontdekking kan weleens de meest waardevolle missie van allemaal zijn.

Dagelijkse schrijfopdracht

Hoe denk je over een lang leven lijden?

Bekijk alle reacties

Deze vraag confronteert me op een intense manier. Toen ik tiener was, beweerde ik ooit dat ik niet ouder dan veertig zou worden. Nu ben ik zelf veertig en koester ik toch de wens om nog enkele decennia te leven. Het recente verlies van mijn vader heeft diepere angsten bij me naar boven gebracht. Wat als ik op mijn zeventigste niet meer dezelfde dingen kan doen als nu, of de wereld minder snel kan bevatten? Zal ik me dan nog wel gelukkig voelen?

Onlangs zag ik een oudere man in het station bij Panos een broodje bestellen. Hij bleef aan de kassa wachten, ook al had hij al betaald, omdat hij niet begreep dat hij zijn broodje aan de andere toonbank kon ophalen. Dat zijn dingen die je als jongere snel doorhebt, en dan vraag ik me af of ik later ook zo “hulpeloos” zal worden. En wil ik dan wel doorgaan?

Te midden van de hectiek van ons dagelijks leven lijkt de zoektocht naar een lang en zinvol bestaan vaak op een levendig avontuur. Het voelt als het zoeken naar de magische formule voor een leven vol vreugde, verrassingen en onvergetelijke momenten.

Het leven is als een reis door een betoverend landschap, met kronkelende paden die ons leiden naar nieuwe ervaringen en ontmoetingen. Het lijkt op het bladeren door de pagina’s van een boek, elk hoofdstuk vol onverwachte wendingen en boeiende verhalen. Eerlijk gezegd lijkt het soms alsof we onze eigen komedie schrijven, met hilarische plotwendingen en dramatische intermezzo’s.

In dit kleurrijke avontuur moeten we echter ook de realiteit van de menselijke conditie onder ogen zien. Naarmate de jaren verstrijken, wordt ons lichaam geconfronteerd met onvermijdelijke slijtage, vergelijkbaar met een schilderij dat na verloop van tijd wat craquelé vertoont, als een herinnering aan het verstrijken der tijden.

Leven met welzijn en vitaliteit biedt de mogelijkheid om te blijven lachen, liefhebben en bijdragen aan iets groters. Maar naarmate de tijd voortschrijdt, moeten we ook de realiteit onder ogen zien dat ons lichaam kwetsbaarder wordt voor uitdagingen en gezondheidsrisico’s. Het is als het openen van een nieuw hoofdstuk, waarin we moeten omgaan met onzekerheden die de tijd met zich meebrengt, zoals fysieke aftakeling, verminderde mobiliteit en een verhoogd risico op ziekten.

Dit bewustzijn kan soms een schaduw werpen op het anders zo kleurrijke canvas van het leven. Vergelijk het met het navigeren door een onvoorspelbare zee; te midden van golven van verandering kunnen we, met veerkracht en wijsheid, onze koers bepalen. Een lang leven krijgt zo een diepere betekenis wanneer we niet alleen de zonnige dagen vieren, maar ook de regenachtige accepteren. Laten we vertrouwen op het feit dat zelfs te midden van uitdagingen, de kleuren van hoop en doorzettingsvermogen blijven schijnen.