Deze vraag confronteert me op een intense manier. Toen ik tiener was, beweerde ik ooit dat ik niet ouder dan veertig zou worden. Nu ben ik zelf veertig en koester ik toch de wens om nog enkele decennia te leven. Het recente verlies van mijn vader heeft diepere angsten bij me naar boven gebracht. Wat als ik op mijn zeventigste niet meer dezelfde dingen kan doen als nu, of de wereld minder snel kan bevatten? Zal ik me dan nog wel gelukkig voelen?
Onlangs zag ik een oudere man in het station bij Panos een broodje bestellen. Hij bleef aan de kassa wachten, ook al had hij al betaald, omdat hij niet begreep dat hij zijn broodje aan de andere toonbank kon ophalen. Dat zijn dingen die je als jongere snel doorhebt, en dan vraag ik me af of ik later ook zo “hulpeloos” zal worden. En wil ik dan wel doorgaan?
Te midden van de hectiek van ons dagelijks leven lijkt de zoektocht naar een lang en zinvol bestaan vaak op een levendig avontuur. Het voelt als het zoeken naar de magische formule voor een leven vol vreugde, verrassingen en onvergetelijke momenten.
Het leven is als een reis door een betoverend landschap, met kronkelende paden die ons leiden naar nieuwe ervaringen en ontmoetingen. Het lijkt op het bladeren door de pagina’s van een boek, elk hoofdstuk vol onverwachte wendingen en boeiende verhalen. Eerlijk gezegd lijkt het soms alsof we onze eigen komedie schrijven, met hilarische plotwendingen en dramatische intermezzo’s.
In dit kleurrijke avontuur moeten we echter ook de realiteit van de menselijke conditie onder ogen zien. Naarmate de jaren verstrijken, wordt ons lichaam geconfronteerd met onvermijdelijke slijtage, vergelijkbaar met een schilderij dat na verloop van tijd wat craquelé vertoont, als een herinnering aan het verstrijken der tijden.
Leven met welzijn en vitaliteit biedt de mogelijkheid om te blijven lachen, liefhebben en bijdragen aan iets groters. Maar naarmate de tijd voortschrijdt, moeten we ook de realiteit onder ogen zien dat ons lichaam kwetsbaarder wordt voor uitdagingen en gezondheidsrisico’s. Het is als het openen van een nieuw hoofdstuk, waarin we moeten omgaan met onzekerheden die de tijd met zich meebrengt, zoals fysieke aftakeling, verminderde mobiliteit en een verhoogd risico op ziekten.
Dit bewustzijn kan soms een schaduw werpen op het anders zo kleurrijke canvas van het leven. Vergelijk het met het navigeren door een onvoorspelbare zee; te midden van golven van verandering kunnen we, met veerkracht en wijsheid, onze koers bepalen. Een lang leven krijgt zo een diepere betekenis wanneer we niet alleen de zonnige dagen vieren, maar ook de regenachtige accepteren. Laten we vertrouwen op het feit dat zelfs te midden van uitdagingen, de kleuren van hoop en doorzettingsvermogen blijven schijnen.
Tiernnadrui 