De Vonk
Na een behoorlijk stille periode op mijn blog, het rouwen na het verlies van mijn vader en die pittige werkdruk wogen écht zwaarder dan ik toen besefte, begon het enkele weken terug weer te kriebelen. Ik voelde een onmiskenbare drang om te schrijven. Eerst voelde elke creatieve poging een beetje… onbevredigend. Alsof er een puzzelstukje ontbrak.
Tot die eerste nieuwe blogposts over toetsenborden verschenen. Serieus, ik was er heerlijk obsessief mee bezig! En ja hoor, deze blog tik ik op zo’n perfect klikkend exemplaar. Een klein stukje hemel onder mijn vingers!
Kort daarna, na het schrijven van een blogpost die ik de naam “Leiderschap met een Spirituele Twist” gaf, bleef die titel gewoon in mijn hoofd rondspoken. Het was meer dan een idee; het was een diepe, onweerstaanbare impuls, een soort ‘ik-moet-hier-méér-mee-doen’-gevoel. Puur bloggen voelde niet voldoende. Ik wilde meer diepgang, zonder mijn trouwe lezers te vervelen (geen paniek: die grappige herinneringen blijven zéker komen!).
Tegelijkertijd begon ik me af te vragen of ik mijn coachingscertificaten niet wat beter kon benutten dan alleen op kantoor. En hup, in een ware impulsbui lanceerde ik een Instagram-account voor “Leiderschap met een Spirituele Twist” en besloot ik ‘even’ coach te worden in bijberoep. De energie was echt overweldigend! Maar na een dag of twee begon er toch een lampje te branden: dit zou wel eens een gigantische klus kunnen zijn naast mijn voltijdse job als manager. En die rol? Daar giet ik mijn hart en ziel in, en mijn team is gewoonweg goud waard. Die unieke, filterloze dynamiek wil ik absoluut niet laten lijden.
Intuïtief voelde ik dat dit pad het beste paste: mijn coaching business ‘downsizen’ naar een inspiratieplatform. Het is nu volop in opbouw, en het voelt gewoon helemaal juist. Zo kan ik zonder contractuele poespas verbinding maken met mensen die in een vergelijkbare positie zitten, en kunnen zij mijn ervaring als een sprankelende inspiratie voor hun eigen pad gebruiken.
De Adrenaline
Op enkele dagen tijd had ik niet alleen een nieuw Instagram-account gelanceerd, maar ook mijn LinkedIn-profiel aangepast, een gids geschreven én een mailinglijst opgezet. Mijn hele website kreeg een flinke make-over. Ze is nu netjes opgedeeld in drie segmenten: Tiernnadrui, Het Blog en Leiderschap met een Spirituele Twist. De zachte, tijdloze lay-out die al tien jaar meegaat, bleef gewoon behouden. Want sommige dingen werken gewoon.
Alsof dat nog niet genoeg was, fabriceerde ik alvast een inhoudsopgave voor mijn e-book en een eerste opzet voor een volgende gids. Overal op mijn website vind je nu een knop om je in te schrijven voor de mijn Nieuwsbrief en zo regelmatig inspirerende updates te ontvangen.
Adrenaline is niet altijd de beste raadgever.
Na intense werkdagen, vol focus op mijn managerrol, plakte ik er moeiteloos nog enkele uren aan vast om te creëren. Deze pure, ongeremde creativiteitsdrang gaf me zo’n enorme energieboost, dat ik er haast high van werd. Maar juist omdat ik mezelf ken – ik kan nogal obsessief zijn wanneer iets me zo pakt – heb ik inmiddels besloten mezelf te beperken tot maximaal vier uur per week voor dit project. Het gezin is immers ook belangrijk, en verdient mijn volle aandacht.
De Kunst van het Aarden
Met de initiële rush van het opzetten van dit platform kwam ook het besef dat ik niet zomaar op deze adrenaline kon blijven doorgaan. Het risico om belangrijke zaken over het hoofd te zien was simpelweg te groot. Hoeveel je ook op je intuïtie vertrouwt, adrenaline is niet altijd de beste raadgever voor de lange termijn. En eenmaal die eerste golf van zelfvertrouwen langzaam wegebde, kwamen de vragen en twijfels bovenkruipen. Heeft iemand wel echt behoefte aan zo’n platform? Is er wel vraag naar dit concept? Hoe kan ik dit doen werken zonder mezelf erin te verliezen? En eenmaal écht vertrokken: hoe blijf ik dan diezelfde energie en tijd investeren, zonder uit balans te raken?
Evenwicht, dát bleek het allerbelangrijkste. Dus werd het tijd voor bewuste planning en structuur naast de intuïtie. Ironisch genoeg is dit een beetje het omgekeerde van wat ik doe in mijn fulltime job. Daar werkte ik jarenlang vanuit planning, structuur en ‘facts & figures’, om mezelf pas later toe te staan mijn intuïtie en ‘zachtere’ kant mee te nemen naar de werkvloer. Nu is de uitdaging omgekeerd: hoe breng ik structuur in dit passionele, intuïtief gestarte project? Het voelt als een hele nieuwe puzzel!
Als ik de intentie wil waarmaken om een sprankelend inspiratieplatform te creëren waar leidinggevenden verbinding kunnen maken en gelijkgestemden van elkaar kunnen leren, moet ik het duurzaam aanpakken. Dus: een concrete planning, duidelijke momenten voor delen en creëren, én bewust tijd nemen voor pauze en disconnectie.
Denk aan mijn aanstaande vakantie met het gezin. Dit is tijd om de connectie met mijn echtgenoot en dochter te vernieuwen, heerlijke fictieboeken te verslinden, Vitamine D op te doen (uiteraard met voldoende zonnecrème, veiligheid voor alles!) en lekker te zwemmen. Genieten van de Atlantische Oceaan, de geur van de zon op het zand en het zoute water diep inademen, de magie van zonsopkomst en zonsondergang ervaren. Pure bliss.
Dat is de kunst van het aarden: eenmaal alles gesetteld en bezonken is, kan ik de intentie stevig vastpakken en duurzaam verder bouwen aan het project. Klaar voor de volgende fase, met beide voeten op de grond.
De Wijsheid van het Proces
Jouwe welzijn is jouw kompas, en je superkracht!
Mijn reis met het opstarten van dit inspiratieplatform – van die vurige impuls tot het bewuste proces van aarden – heeft me waardevolle, soms hilarische, maar altijd leerzame en nieuwe lessen geleerd over leiderschap, zowel in werk als in persoonlijke projecten. Het gaat om die heerlijke dans tussen die initiële vonk en de noodzaak van duurzaamheid. Wat ik hieruit haal, en wat ik je graag meegeef voor jouw eigen pad, is het volgende:
- Omarm de impuls, maar overleef de hittegolf: Die eerste golf van energie is puur goud waard. Vertrouw op die intuïtieve ‘aha!’ en durf te starten, zelfs als het plan nog niet perfect is. Het is de vonk! Maar besef ook dat deze adrenaline niet eindeloos is; een landing is onvermijdelijk.
- Aard je energie, als een baas: Zie de periode na de impuls als het aarden van die energie. Dit betekent niet dat je de passie verliest – no way! – maar dat je haar kanaliseert. Bouw bewust momenten van rust en reflectie in. Net zoals ik nu doe met mijn gezin en de aanstaande vakantie. Zie het als strategisch bijtanken.
- Intuïtie en structuur: een gouden duo: De ‘spirituele twist’ zit ‘m niet in het afzweren van planning of cijfers (daar zijn we veel te nuchter voor!), maar in het verbinden ervan met je innerlijke kompas. Het is de kunst om zowel naar je buikgevoel te luisteren als naar de realiteit van je agenda. Denk eraan als een superkracht: gevoel én feiten samen.
- Jouw welzijn is jouw kompas (en je superkracht): Vragen als “verlies ik mezelf hierin?” of “blijf ik in evenwicht?” zijn geen teken van zwakte, maar van pure wijsheid. Leiderschap vanuit je essentie betekent dat je jezelf niet uitput voor een project, maar er juist energie uit put. Want een uitgeputte leider is geen blije leider.
Jouw Pad, Jouw Balans
Deze dans tussen impuls en intentionaliteit is een doorlopend proces, een levenslang avontuur. Het gaat erom dat je jouw eigen unieke ritme vindt, waarin je ruimte geeft aan die krachtige nieuwe ideeën én de discipline vindt om ze te verankeren. Zo blijft de magie behouden, op jouw manier.
Herken jij deze dynamiek tussen impuls en de noodzaak van aarden in jouw eigen (leiderschaps)leven? Wat zijn jouw ervaringen met het starten van projecten vanuit een plotselinge ingeving? Deel gerust jouw gedachten hieronder of stuur me een DM als je liever privé deelt. Ik hoor graag van je! En wie weet, misschien schuilt er wel een blogpost in jouw verhaal.
Tiernnadrui 