Sterrenbeelden, erin geloven of niet? Vaak geloven we er toch in als het ons uit komt. Nu geloven of niet, als je zo naar de eigenschappen van je eigen sterrenbeeld kijkt denk je vaak: “dat klopt toch wel”.
Ik ben graag creatief bezig, maar soms gaat mijn brein in creatieve overdrive.
Zo zal je bijna overal terugvinden dat een persoon met het sterrenbeeld Vissen creatief is. Ik ben graag creatief bezig, maar soms gaat mijn brein in creatieve overdrive. Vaak gebeurt dit op momenten dat ik eigenlijk niet genoeg kans krijg/grijp om creatief bezig te zijn. En dit is zo een van die periodes. We zitten nu al meer dan een jaar in telewerk, waardoor in mijn job toch net iets minder ruimte is om creatief bezig te zijn, laat ons eerder zeggen ik moet anders creatief zijn, meer praktisch. Want het is telkens zoeken naar een oplossing om zaken digitaal te doen. Alles is beperkter en je kan niets groots aanpakken of met veel frivoliteit.
Een team-quiz is bijvoorbeeld maar een moment dat je samen vragen zit te beantwoorden op Kahoot, het zoveelste moment dat je ingelogd bent in een skype-meeting. Geen kans om er een volledig thema over uit te werken, om je te verkleden of attributen te maken om de vragen te vergezellen. Teambuilding momenten zijn vooral babbelmomenten. Je kan niet in een kring gaan staan en een warme douche geven, of onkunstmatig een complimentenronde doen. Het gebrek aan lichaamstaal is oogverdovend.
De creatieve kant die door mijn job wordt aangesproken is vooral de oplossingsgerichte kant: Hoe pakken we dit het beste aan? Wat kunnen we doen om dit te voorkomen? Hoe verbeteren we dat proces?
De andere creatieve kant voelt zich verwaarloosd, had zich op sterven gelegd in de gracht. Maar heeft nu het zonnetje gezien, is opgesprongen, heeft een liter water gedronken en appeltjes gegeten en zit nu te stuiteren zoals teigetje om aangesproken te worden. Ik zit te stuiteren om dingen te doen… maar mijn brein dat in creatieve overdrive zit slaagt er niet in om orde op zaken te brengen. In plaats van te plannen blijft het ideeën spuien zoals mieren die weg lopen uit het nest als je er op getrapt hebt. Het gaat alle kanten op. Totale chaos. Ik heb zin om te schrijven, haken, breien, diy’s te maken voor thuis, kleuren, schilderen (heb ik begod nog nooit gedaan), … en ga zo maar verder. Alleen de zin is er, maar de energie niet.
De werkdagen zijn stiekem langer geworden, de grens tussen thuis en werk is vervaagd.
Ondanks een jaar thuiswerk is ook de tijd er niet. De werkdagen zijn stiekem langer geworden, de grens tussen thuis en werk is vervaagd. Zo hard dat ik kortgeleden duidelijk een “streep” heb moeten trekken, voor mezelf en mijn gezin. Want de kamer werd te pas en te onpas binnen gewandeld en er werd op elk moment verwacht dat ik antwoord kon geven, ook al was er een vergadering gaande. Maar langs de andere kant ook, computer afgesloten, gedaan werkdag, maar toch nog mails blijven beantwoorden op de smartphone en whatsapp en sms-berichten. Tot zelf telefoontjes die nog bleven binnen komen en beantwoord werden.
En dat heb ik een halt toegeroepen. Het weer begint beter te worden, de temperaturen stijgen en de verwarming is niet meer broodnodig. Dus hier thuis een duidelijke regel: staat de deur open, kom binnen en stel je vraag. Is de deur gesloten dan is het niet storen. Ik heb tot de wintertijd om er iets anders op te vinden tegen dat de verwarming wel weer opgezet moet worden. Op werkgebied, app op mijn iPhone ingesteld die me aangeeft dat ik mijn minimum werkuren heb gewerkt, maar ook mijn maximum toegestaan, zodat ik er niet meer over ga. En wanneer de laptop is afgesloten is het werk ook afgesloten. Ik open de mailbox op mijn iPhone niet meer.
Deze maatregelen hebben er tot nu toe (sinds een week of twee) al voor gezorgd dat de onrust toch een beetje gaan liggen is. Dat ik tijd vind om te sporten, en toch net iets meer energie heb en minder migraines. Die migraines hebben zich ook wel opgelost door mijn headset (die we soms acht uur per dag op hebben door vergaderingen) om te ruilen door een Jabra speaker. Goeie kwaliteit, geen direct geluid in mijn oren (ze zijn me dankbaar) en geen echo voor de mensen waarmee ik in vergadering ben. Win win win.
Blijft natuurlijk de explosie aan ideeën en dingen willen doen.
Blijft natuurlijk de explosie aan ideeën en dingen willen doen. Stap één, volledig nieuwe blog begonnen, deze. Ik had al een WordPress, die heb ik er volledig afgegooid. Ging niet meer over wie ik ben of wat ik doe. Met deze nieuwe blog kan ik nog alle kanten op. Wil ik hier posten over mijn haakprestaties, dan doe ik dat in een rubriek daarvoor ingericht. Wil ik hier mijn bedenkingen noteren zoals deze hier, ook een eigen rubriek. Deze blog wordt dus waarschijnlijk een even grote duizendpoot als ikzelf. En niet beperkt tot één van mijn activiteiten. We zijn namelijk allemaal wezens die hier op aarde evolueren, en blijven groeien. Het zou anders maar saai zijn. En ik draag persoonlijke groei en ontwikkeling hoog in het vaandel.
Nu deze blog is een start. Een moment waar ik mezelf dwing om met één ding tegelijk bezig te zijn. Want dat brein in overdrive wil alles tegelijk doen, waardoor niets eigenlijk voldoening biedt. Dan krijg je scenario’s zoals deze:
– C neemt boek
– leest één bladzijde
– slaat boek toe
– zegt dat ze zich verveelt!
– neemt haakwerk in de hand
– haakt enkele steken
– is niet blij met wat ze haakt
– legt haakwerk terug weg
– neemt breiwerk
– breit enkele steken
– beseft dat ze eigenlijk niet wilt breien.
– legt breiwerk terug weg
– zet laptop op
– opent netflix
– start een serie
– wil eigenlijk geen netflix kijken
– slaat laptop toe
– neemt smartphone
– blijft eindeloos door de webshopapps gaan
– geef het op
– …
En we kunnen blijven door gaan. Dus nu heb ik me voorgenomen dat naast deze blog onderhouden; ik rustig op zoek ga gaan naar een haakwerk waar ik echt zin in heb en dat voltooi voor ik aan een ander begin.
Keep on smiling!
Tiernnadrui 