Dagelijkse schrijfopdracht 10

Dagelijkse schrijfopdracht

Beschrijf een object waar je in je jeugd heel erg aan gehecht was. Wat is ermee gebeurd?

Bekijk alle reacties

Geen gemakkelijke vraag:

Het is zo’n vraag die je laat graven in je herinneringen, want als kind hechtte ik me nooit echt aan spullen, maar eerder aan de mensen om me heen. Mijn geluk zat in het creëren van momenten en het koesteren van herinneringen, meer dan in het bezitten van materiële zaken. Later in het leven zijn er wel spullen gekomen die ik niet wil loslaten, niet omdat ze zo bijzonder zijn, maar omdat ze de laatste tastbare connectie vormen met dierbare mensen.

Een voorbeeld is de dubbeldeck cd-speler die mijn grootvader me gaf. Het is niet zozeer het apparaat zelf, maar de warme herinnering eraan die mijn hart verwarmt.

Een poging om de vraag toch te beantwoorden:

Mijn moeder droeg altijd een zilveren ketting met twee hangers aan. Een zilveren hartje met de melktandspoortjes van mijn oudste zus erin, en een zilveren rechthoekje met een klein diamantje dat mijn vader haar gaf nog voor ze trouwden. Het rechthoekje is één cm hoog en misschien wel maar 50 mm breed, in het midden zit een kleine diamant.

Te midden van haar diverse kettingen koesterde ze dat kleine diamantje, dat voor mij een symbool werd van wie ze was. Na haar overlijden spraken mijn zussen en ik af om mijn vader niet lastig te vallen met het vragen naar sieraden of andere spullen van mijn moeder; het voelde als een deel van hem. Maar toen gebeurde er iets bijzonders en hartverwarmends enkele weken na haar begrafenis.

Ik was bij mijn vader om te helpen met administratie toen mijn zilveren ketting, met daaraan mijn heksje (een geschenk van mijn beste schoolvriendin), op de grond viel. Mijn vader raapte hem op en beloofde het slotje te verstevigen. Terwijl hij in zijn werkplaats bezig was, hoorde ik wat gerommel. Toen hij terugkwam, hing niet alleen mijn heksje aan de ketting, maar ook het kleine diamantje van mijn moeder. Ik probeerde te protesteren, maar hij was vastberaden dat het nu aan mij toebehoorde.

Op deze manier draag ik niet alleen een sieraad, maar een stukje van mijn moeder met me mee. Af en toe hang ik iets anders aan mijn ketting, maar net zoals bij mijn moeder zal dat diamantje altijd schitteren, symbool voor de stralende herinneringen die we samen deelden.