Oktober, dit magische moment in het jaar. Net voordat de bomen echt kaal zijn, lijkt de wereld een pauze in te lassen. De herfst is dan op haar prachtigst: diep goud, vurig rood, en de dagen die merkbaar korter worden. Dat vind ik heerlijk. Het is niet de hectiek van de zomer of het frisse optimisme van de lente; dit is de tijd waarin het donker de wereld zachtjes begint te dempen. Als een dik deken over de dagelijkse ruis. En soms, heb ik die zachte demping gewoon nodig.
Kijk naar de bomen: ze staan op hun allermooist. Ze pronken nog even fier met hun vurige kleuren, alsof ze een laatste groet brengen voordat ze de overgave accepteren en zich voorbereiden op het afscheid nemen.
Het veranderende licht is fascinerend. De zon staat lager, haar gloed is minder fel en dwingend, maar eerder zacht en honingkleurig. Overdag hangt er soms een mysterie: de ochtendmist die traag optrekt, waardoor de horizon verdwijnt en enkel de geur van natte aarde en houtrook overblijft. Zodra de zon begint te zakken, valt die zachtheid over de wereld. De kleuren vervagen in een rijk, gedempt palet dat de stilte aankondigt. De aarde trekt zich terug, de ruis van de groei is voorbij. Ze wacht.
Als er één kleur is die dit hele seizoen kan samenvatten, dan is het wel oker. Niet het schreeuwende rood, of het vrolijke geel. Oker is de rijke, gebakken kleur die de wereld krijgt zodra de herfstzon begint onder te gaan. Het is de rustige belofte dat alles wat nu tot stilstand komt, veilig opgeborgen wordt.
De herfst is de ultieme periode voor een boswandeling. Geen strakke wandeling met een doel, maar eerder een dwalen en observeren. Het ideale moment om in stilte de kleine bosbewoners, die zich klaarmaken voor de winter, bezig te horen. De stilte van het bos klinkt nu anders dan in de zomer. Het is het knisperen van de bladeren onder je voeten, dat bijna klinkt als zacht, geritmeerd fluisteren. De bomen, met hun kortere “werkdagen”, staan statig en kalm. Je loopt er rond in een soort natuurlijke, geluidsdichte bubbel, omarmd door de geur van vochtige aarde, paddenstoelen en dennennaalden.
Buiten het dwalen, is het de tijd voor het rapen van herfstvruchten: denneappels, kastanjes en eikels. En natuurlijk, in de aanloop naar november, is er de aanzet naar Samhain (of het commerciële Halloween). Oktober is hierdoor niet enkel de mooiste herfstmaand, maar ook de griezelmaand. Ideaal voor een goeie griezelfilm! De decoratie in huis krijgt nu niet alleen de diepe herfstkleuren, maar ook de griezelige details. Van feloranje pompoenen tot hoed dragende doodshoofden. Donkere kaarsen brengen extra sfeer in schalen met oranje, rode en gele details.
’s Ochtends moet je een jas aan bij vertrek, overdag heb je het te warm met die gezellige trui die je besloot aan te trekken (oké, dat is minder aangenaam), en ’s avonds kom je toch met koude wangen thuis. Dit maakt de beloning des te groter: genieten van een heerlijke, stomende kop warme chocomelk of thee, rustig onder een dekentje in de zetel.
Tiernnadrui 