Dagelijkse schrijfopdracht 29

Bloganuary-schrijfprompt
Als je je huisdier één ding kon laten begrijpen, wat zou dit dan zijn?

Mijn enige huisdieren zijn vissen. Wat zou ik mijn vissen willen laten begrijpen? Nou, laten we beginnen met het feit dat ze niet non-stop tegen het aquariumraam hoeven te tikken zodra ik naar ze staar, hopend op een snack!

In een ander aquarium hadden we ooit een geweldige blauwe betta splendens waarover ik al eerder heb geblogd. Helaas is hij niet meer onder ons; wormen kregen de overhand. We hebben meer geld uitgegeven aan zijn medicijnen dan aan de vis zelf. Maar guess what? De wormen kwamen terug en hij heeft het helaas niet overleefd. Nu draait dat aquarium weer op volle toeren, te wachten tot het water perfect is voor nieuwe vissen. Heb er ook wat nieuwe planten ingepropt. We brainstormen nog over welke vissoort we er deze keer in gooien.

Die blauwe gast was echt een karakter. Hij volgde je vinger, dook naar het plekje waar je altijd zijn eten gooide en had zelfs een eigen “betta bed”. Ja, serieus, hij sliep echt, liggend net onder het wateroppervlak. Af en toe stak hij zijn lipje eruit om een luchtje te scheppen. En oh, die bal die we voor hem kochten om mee te spelen? Leuk idee, maar het bovenste glas van het aquarium gaf niet genoeg speelruimte. Hij had wel een spiegel waar hij zichzelf in bewonderde.

Deze vis kon niet zo goed overweg met storming in het water, dus besloten we hem te verhuizen naar een ander aquarium met minder beweging. Hij was ook een beetje een bullebak naar vissen met grote en kleurrijke staarten. Hij voelde zich veel beter op zijn gemak alleen in het aquarium dan met onze neon’s en andere druktemakers. Grappig genoeg begonnen die andere vissen meer te groeien zodra hij verhuisde uit het eerste aquarium. Misschien willen vissen ons gewoon laten weten wanneer ze zich niet thuis voelen in hun omgeving. Slimme jongens, die vissen!

Dagelijkse schrijfopdracht 28

Bloganuary-schrijfprompt
Voor welke activiteit ben je het bangst? Wat zou er voor nodig moeten zijn om het toch te doen?


Kom op, laten we eerlijk zijn, wie overwint er niet dagelijks een paar angsten? Of het nu is omdat het moet, omdat het leven gewoon een beetje pit nodig heeft, of omdat je gewoon zin hebt om jezelf uit te dagen… Ik bedoel, wat houdt ons tegen om die enge activiteit aan te pakken? Niet veel, behalve misschien een mix van noodzaak en jouw eigen portie lef.

Oké, laten we even realistisch zijn. Zijn er serieus mensen die zeggen: “Oh nee, bungeejumpen, dat ga ik nooit doen, tenzij ze me een miljoen in mijn handen duwen”? Serieus? Of ben ik gewoon in een bui waarin ik niet diep genoeg in mezelf wil graven om een spannende activiteit te kiezen?

We hebben allemaal dingen die zowel leuk als een beetje eng lijken. Maar laten we eerlijk zijn, we leven in een wereld waar het niet per se noodzakelijk is om die angstaanjagende activiteiten te omarmen. Geen drie weken door de jungle banjeren om familie te bezoeken, geen kanaal oversteken met een kajak om in Engeland te belanden, en we hoeven zeker niet te jagen in enge donkere bossen om ons avondmaal te scoren. We hebben het zo comfortabel dat we echt een bewuste keuze moeten maken om die grote angsten onder ogen te zien.

Natuurlijk, voor mensen met fobieën is dat een ander verhaal. Zij moeten waarschijnlijk elke dag de strijd aangaan met bepaalde angsten.

Laten we even nadenken. Er moeten toch activiteiten zijn waar ik niet aan denk omdat ze niet op mijn radar staan. Ik moet bekennen dat ik altijd een beetje angst heb gehad om “niet meer thuis” te geraken. En met thuis bedoel ik niet per se mijn huis, maar eerder ergens niet meer kunnen belanden. Dus gewoon rondtrekken en denken “we zien wel waar we overnachten,” is niet iets dat ik meteen zie zitten. Stel je voor dat je nergens kunt crashen en dus niet kunt “overnachten”. Dat brengt wat onrust in mij teweeg. Wat zou ik nodig hebben om dat te tackelen? Gewoon de garantie dat ik altijd ergens terecht kan. Maar hé, dan is het geen spontaan rondtrekken meer, toch? Dan is het gewoon slim voorbereid zijn.

Dagelijkse schrijfopdracht 27

Bloganuary-schrijfprompt
Als je kon zorgen dat iets niet was uitgevonden, wat zou dit dan zijn?

Ik moest even de hersenen laten kraken en toen dacht ik: waarom niet mijn dochter en man inschakelen voor wat geniale ideeën? Ze waren zelf ook zonder voor inspiratie. Dus, daar ging ik, het internet op, op zoek naar wat inspiratie. En, geloof het of niet, ik struikelde over een blog met de top 10 van de meest absurde uitvindingen. Eerlijk gezegd, misschien zijn ze niet echt noodzakelijk, maar man, ze zijn wel cool!

En alsof dat nog niet genoeg was, belandde ik op een website die maar liefst 30 bizarre uitvindingen op een rijtje zette. Ik zweer het, van meer dan de helft had ik nog nooit gehoord! En terwijl ik daar lekker aan het scrollen was, hoorde ik ineens door de woonkamer galmen: “kartonnen rietjes.”

En daar was het, hét moment van inspiratie! Als er iets is waar ik geen fan van ben, dan zijn het wel kartonnen rietjes. Serieus, met al die alternatieven voor plastic, waarom zou je dan in vredesnaam voor karton gaan? Wij hebben thuis bijvoorbeeld van die coole metalen rietjes. En mijn dochter, die gaat niet de deur uit zonder haar eigen metalen metgezel, vooral als we op fastfoodavontuur gaan. En vergeet de bamboeversie niet, die gaat langer mee dan een Netflix-marathon en doet de planeet geen vlieg kwaad.

Maar serieus, die kartonnen rietjes zijn gewoon niet te doen. Je steekt ze in je drankje, en voordat je het weet, proef je geen limonade meer, maar papier! En tegen de tijd dat je je beker hebt leeggedronken, is er al een stuk van je rietje op magische wijze verdwenen. Dus, laten we allemaal in koor roepen: nee tegen kartonnen rietjes! 🙅‍♂️