Tiernnadrui

Toetsenbord obsessie

Het bloggen verleerd… of gewoon even gepauzeerd?

Zou ik het bloggen nu echt verleerd zijn? Of maak ik er gewoon veel te weinig tijd voor? Was het een tijdelijke obsessie die af en toe de kop opstak, of had ik er het afgelopen jaar simpelweg geen behoefte aan? Ik weiger toe te geven dat ik me heb laten meeslepen door het leven en er daarom geen tijd voor maakte. Níét waar! 😉

Vandaag, hé, vandaag vond ik zowaar wel de tijd én de goesting om iets op papier te zetten. Of zou het komen doordat ik momenteel een beetje obsessief bezig ben met toetsenborden, en vooral: met zó snel typen dat de lichtjes van het klavier oplichten? Ha! Die sociale media, ze zijn toch echt niet goed voor ons.

Onlangs stuitte ik op Instagram op een video van een influencer die vaak reels post over… jawel, toetsenborden. De video begon met een toetsenbord dat klonk als regendruppels op een dak. De gedachte alleen al om tijdens het typen zo’n heerlijk tikgeluid te horen… Dan wil je toch blijven typen?! Voor degenen die nu denken: “Ho, wauw, ja!”, de naam van dit magische ding is de Redragon Gallatin pro K719 Gaming Keyboard. Natuurlijk een QWERTY, want mechanische toetsenborden in AZERTY zijn schaars. Maar hey, hij is ‘hot swappable’, dus als je handig bent, tover je hem zo om naar een AZERTY!

Mijn toetsenbord-obsessie is geboren!

De video van de Redragon heeft mijn toetsenbord-obsessie aangewakkerd. Ik ben altijd al fan geweest van toetsenborden die lekker ‘klikken’, dus ik kies ze ook uit op basis van geluid. Mijn man is er minder blij mee, haha. Ik heb zelfs Gemini ingezet om mijn kennis uit te breiden. Wat is nu precies MX Cherry? En wat zijn clicky switches, blauwe, bruine, rode, groene… een heleboel termen die allemaal leiden tot dat ene, perfecte toetsenbord.

Heb ik dat ideale toetsenbord gevonden? Tuurlijk niet! Het is allemaal vreemd duur. Op dit moment blog ik met het gaming-toetsenbord dat mijn dochter in haar kamer had liggen: een Trust-toetsenbord. Het klikgeluid is oké, en de responsieve feedback is zalig. Elke toets die ik indruk, laat het toetsenbord oplichten, wat het nog speelser maakt! Een mens wordt er vrolijk van.

En ja hoor, hoe meer toetsenborden ik opzoek op Amazon of bol.com, hoe vaker mijn Instagram-reels worden overspoeld met recensies en ASMR-video’s van mensen die typen op de schattigste toetsenborden. Toetsen die eruitzien als koekjes! Klavieren met katjes erop! En dan die hele ‘aesthetic’ die eromheen wordt gebouwd: een complete bureau in tientallen tinten roos of groen. Het is een wereld op zich!

Oh, en tussen haakjes: op de doos van dat Redragon-toetsenbord staat ‘fairy sound’, dus het klinkt eigenlijk niet als regen. Misschien een beetje in die video, maar dat kan ook aan de opname liggen. Ik zou het gewoon graag eens in het echt horen, er zelf op typen en voelen of het ‘my kind of sound’ is!

My mind

Na een heel actief januari, voornamelijk omdat ik meedeed aan #bloganuary, leek het alsof de tijd op dit blogkanaal even stilviel gedurende februari, maart en april. Maar oh boy, was het achter de schermen allesbehalve stil!

Soms gaat het leven zo snel dat we vergeten even stil te staan en te genieten van de kleine dingen. Nu mei is aangebroken, besefte ik plotseling dat de krokus- en paasvakantie aan mij voorbij waren gevlogen zonder dat ik echt van een paar vrije dagen kon genieten. Gelukkig dwingen de feestdagen in mei ons een beetje tot rust. Ik heb twee dagen vrij genomen rond de eerste mei, waardoor ik nu een ‘weekend’ van vijf dagen heb. Volgende week wordt dan een werkweek van slechts drie dagen. Genoeg tijd dus om lekker thuis te zijn en niet te werken.

Het zou alleen fijn zijn als het weer ook meewerkte. Na een prachtige zomerse eerste mei zitten we nu ineens weer midden in de herfst. Ik klaag niet, ik constateer alleen. Het weer hebben we toch niet onder controle. Maar indirect hebben we wel invloed op het klimaat en de veranderingen die daarmee gepaard gaan.

Ik had zin om weer eens rustig te gaan zitten en een blog te schrijven, maar ik had geen specifiek onderwerp in gedachten. Dus ben ik gewoon begonnen met typen. Dit bericht kan dus alle kanten op gaan, of helemaal nergens naartoe leiden.

Sinds kort gebruik ik een nieuwe app op mijn iPhone. Ik zag er een video van voorbijkomen op Instagram en dacht: “Waarom niet?” Zoals bij veel apps beweren de filmpjes dat het volledig gratis is, maar uiteindelijk blijkt maar een klein deel ervan gratis te zijn. De app heet “MyMind“. Het is een handige app om dingen in op te slaan. Als je iets interessants ziet terwijl je doelloos door Facebook of Instagram scrolt, kun je het delen met de MyMind-app. Deze gebruikt AI om er een onderschrift bij te plaatsen en ervoor te zorgen dat het bij andere vergelijkbare informatie terechtkomt. Zo hoef je niet eindeloos door je opgeslagen informatie te bladeren op sociale media.

De app heeft ook een “serendipity”-modus. Deze kun je openen zodra je meer dan 25 dingen hebt opgeslagen. Serendipity toont je dan in willekeurige volgorde de dingen die je hebt opgeslagen, zodat je kunt beslissen of je ze wilt bewaren of verwijderen. Je kunt ook zelf categorieën aanmaken waarin je handmatig beslist welke dingen je opslaat. Bijvoorbeeld, ik volg op Instagram een gebruiker die voortdurend Excel-tips en -trucs plaatst. Die sla ik op in MyMind in een categorie met de naam ‘Excel’. Als je iets opslaat, kun je er ook zelf een beetje uitleg bij schrijven, waardoor je snel terug kunt vinden wat je eerder hebt opgeslagen.

Ik vermoed dat er duizenden andere apps zijn die hetzelfde doen, maar MyMind ligt mij op dit moment het beste. Ik gebruik alleen de gratis versie, maar de betaalde versie zal vast nog meer bieden.

Wil je eens kijken naar de app, dat kan via deze link.

Dagelijkse schrijfopdracht 30

Bloganuary-schrijfprompt

Besteed je meer tijd aan terugdenken aan het verleden of vooruitkijken naar de toekomst? Waarom?

Bekijk alle reacties

De voorlaatste bloganuary. Eigenlijk wel een mooie vraag.

Ik denk niet dat ik meer tijd spendeer aan terugblikken dan aan vooruitkijken. Het verleden is als die ene rare knuffelbeer in je kast – het maakt deel uit van je verzameling, en elk moment heeft bijgedragen aan de eigenaardige persoon die je nu bent. Vandaag bepaalt wie we morgen worden, en dat is als een soort mysterie dat we nog moeten uitpakken. Soms is het gewoon heerlijk om in het verleden te duiken, als een soort tijdmachine voor herinneringen. Mijn allereerste blogberichten hier waren een soort wandeling door mijn geheugen, als een greatest hits-album van schakelmomenten die me zijn bijgebleven. Maar, rustig aan, mijn hoofd is geen spookhuis van constant ronddolende herinneringen.

En dan hebben we het over de toekomst – dat mysterieuze gedeelte waarin we nog geen gebruiksaanwijzing hebben ontvangen. Vooruitkijken naar zaken die we nu nog niet kunnen voorspellen? Dat voelt een beetje als een film zonder ondertiteling – je begrijpt er geen snars van en het veroorzaakt alleen maar angsten en verwachtingen. Angsten voor dingen die we misschien niet eens tegenkomen, en verwachtingen die we waarschijnlijk net zo snel zullen laten varen als onze pogingen om eenhoorns te trainen. Dat betekent niet dat we onze kop in het zand moeten steken als een struisvogel op vakantie. Vooruitkijken is handig, als een soort GPS voor je ambities, om te weten welke afslag je moet nemen op de snelweg van het leven.

Jullie snappen het al, mijn persoonlijkheid zoekt hier weer naar een soort balans tussen verleden en toekomst. Tussen wat was en wat zal zijn. Maar laten we eerlijk zijn, het heden is toch wel de rockster van het moment. Het is veel leuker om bewust te genieten van het hier en nu zonder te dagdromen over vorige week, je smartphone te vereren of je zorgen te maken over wat er volgende maand misschien zal gebeuren.

Ja, we moeten vooruitkijken om een soort levensvisie te creëren, en ja, we moeten achteromkijken om te leren van de flaters uit het verleden. Maar bovenal moeten we nu leven alsof het een groot feest is. Voelen, beleven, genieten – vooral bij eerste keren. Herinner je je die allereerste keer dat je een moelleux aanprikte met je dessertvorkje, de chocoladesaus als een waterval zag stromen, een hap nam en de smaken je mond lieten dansen? Op geen enkel ander moment smaakt een moelleux zo hemels als op dat specifieke moment. Jammer toch als je die herinnering hebt verpest door te mijmeren over het verleden, te scrollen op je smartphone, of je hersenen te pijnigen over wat er volgende week op je pad komt.