Tiernnadrui

De dans tussen moeder en manager

De dans tussen moeder en manager

Gisteren zat ik nog in de auto, met mijn tiener op de passagiersstoel, te luisteren naar de nieuwste aflevering van de Grafspraak-podcast. Vandaag zit ik dan weer midden in een overleg over een project dat, ahum, niet helemaal loopt zoals gepland. Ken je dat gevoel? Die constante dans tussen het zorgende van het ouderschap en de besluitvaardigheid van het leidinggeven. Het voelt soms alsof je letterlijk van kostuum moet wisselen elke keer je de deur uitgaat.

Het energielek van rolwisselingen

Die schakelaar tussen de verschillende rollen? Die hapert bij mij regelmatig. Soms ben ik mijn iPhone kwijt, neem ik voor elk drankje een nieuwe kop of glas (die dan overal in het appartement rondslingeren), en ja, soms verlies ik zelfs mijn innerlijke rust. En dan is het noodzakelijk om even stil te staan.

Wat mij daar ondertussen bij helpt, is simpelweg aanvaarden wie ik ben. Helemaal zijn wie ik ben, in elke rol die ik aanneem. Een cruciaal onderdeel van mij is die spirituele kant, het besef dat er zoveel meer is dan de vaste materie die we zien en voelen. Dat we door intentie en door te luisteren naar ons innerlijk kompas zoveel meer kunnen bereiken. Dat is de rode draad die nu alles bij elkaar houdt. Zeker wanneer mijn hersenen in overdrive gaan en zowel mijn thuis- als werkomgeving me in een figuurlijke spagaat trekt. En nee, ik ben niet sportief genoeg voor een échte spagaat, dus die figuurlijke is al pittig genoeg!

Als leidinggevende ouder ervaren we iets wat ik de “identiteitswisseluitputting” noem. (Jep, ik denk dat ik net een nieuw woord heb uitgevonden!). We denken soms dat we compleet moeten omschakelen tussen onze rollen, alsof we verschillende personen zijn. En laat dat nu net iets zijn wat enorm veel energie vreet en ervoor kan zorgen dat we ons gefragmenteerd voelen, alsof we nergens onszelf kunnen zijn. Er heerst bovendien nog steeds de perceptie dat we in de bedrijfswereld onze ‘persoonlijke kant’ thuis moeten laten om professioneel over te komen. Wel, ik ben ervan overtuigd dat we voluit onszelf kunnen zijn én tegelijk een professionele uitstraling kunnen hebben. Ik denk dat het zelfs een superkracht is!

Jep! Ik denk dat ik net een nieuw woord heb uitgevonden!
Tiernnadrui, in dit blog zelf.

Spiritualiteit als praktische superkracht

En precies om die reden kan het gebeuren dat ik, midden op de werkvloer, op een professionele wijze, mijn spirituele kant aanspreek. Dat kan zo simpel zijn als even in mindfulness gaan en op mijn ademhaling letten, of een korte meditatie inlassen. Of mijn geliefde stenen boven halen en me door hen laten helpen om naar mijn innerlijke kompas te luisteren. Dat kompas bevestigt dan: “Cynthia, je mag ook gewoon even zijn.” En dat allemaal tussen de dynamische chaos door, jawel.

Drie prinicpes die mij helpen

Ik hoor je al denken: “Ja, ja, Cynthia, je vertelt er mooi over, maar kan het wat concreter?” En ja hoor, dat kan! Ik geef jullie graag drie ‘principes’ mee die ik gebruik om niet in die valkuil van identiteitswisseluitputting te vallen.

Aanwezigheid als Anker

Dat betekent: écht aanwezig zijn, in het moment. In plaats van mentaal al bij mijn volgende rol te zijn, probeer ik volledig aanwezig te zijn in de rol die hier en nu actief is. Op dit moment ben ik bijvoorbeeld blogger en inspirator, want ik ben dit blog aan het schrijven.

Toegegeven, dit is een hele moeilijke. Zeker in onze huidige samenleving, waar we constant geconnecteerd zijn. Ik kan hier wel mooi neerpennen dat wanneer ik met mijn echtgenoot en tiener in de woonkamer ben, ik volledig echtgenoot en mama ben. Maar ik ben me er pijnlijk van bewust dat die iPhone nog vaak in mijn hand ligt en dat werkmails af en toe toch even gescand worden. Ik werk eraan, hoor! Bijvoorbeeld: als we aan tafel zitten om te eten, ligt de iPhone bewust ver weg. Al moet ik zeggen dat het in de omgekeerde richting, van thuis naar werk, me een stuk vlotter afgaat.

Waar het op neerkomt, is dat ik mezelf regelmatig bewust moet vertellen dat ik op dit moment in rol “Y” of “X” ben. En ja, natuurlijk zullen die rollen zich af en toe nog vermengen. Ik ben ook gewoon maar Cynthia, die creatieve duizendpoot die graag multitaskt en soms in overdrive is. En dat is oké.

Intentie als Kompas.

In elke rol die we in het leven opnemen – of die nu vrijwillig is of ons door de maatschappij wordt opgelegd – zit een diepere intentie. Als mama wil ik bijvoorbeeld liefde, veiligheid en groei bieden. Als leidinggevende wil ik mijn team ondersteunen, sturen en een positieve impact hebben. Als we leren deze onderliggende intenties te (h)erkennen en er bewust mee omgaan, gaan we zien dat ze elkaar versterken in plaats van tegenwerken.

Neem mijn eigen voorbeeld: mijn moederlijke empathie heeft van mij een betere leidinggevende gemaakt. Net zoals de competenties die ik als leidinggevende heb opgebouwd me ook enorm hielpen bij de opvoeding van mijn kind. Want nee, ze zijn niet gescheiden; het zijn simpelweg verschillende facetten van dezelfde persoon. Ik.

Energie-Management in plaats van Time-Management.

En hier komt een basis van mijn spirituele achtergrond echt tot leven. Alles is energie; materie is ook energie. En wij? Wij zijn ook pure energie. Enkel focussen op ons timemanagement is dus he-le-maal niet hulpvol. Ons energie bewust managen, dat dan weer wel.

Want op sommige dagen zal het ouderschap veel emotionele energie opeisen. Op andere dagen zal de leidinggevende rol meer mentale scherpte vragen. Hoe balanceer je dit dan als je enkel focust op ‘van 9 tot 5 werken’ en alles rond proberen te krijgen, zonder jezelf volledig te verliezen? Dat is de hamvraag.

Over dit thema ben ik trouwens de laatste puntjes van een werkboek aan het afwerken. Volg zeker mijn Facebook-pagina, Instagram, of schrijf je in voor de nieuwsbrief voor meer updates. (Sorry dat ik dit er even in frommel, maar kon het niet laten!). Kleine teaser, mijn favoriete energieboosters zitten er in, zoals bijvoorbeeld een wandeling tussen de bomen.

Mijn mini-ritueel: de jas & de kapstok

Soms, om die “rollen” wat duidelijker te scheiden, voer ik een klein mini-ritueel uit. Als ik naar de hoofdzetel vertrek, neem ik bewust afscheid van de mama die in het appartement nodig is en visualiseer ik hoe ik mijn managers-energie aantrek als een warme, en toegegeven, best coole jas. En ’s avonds? Dan doe ik precies het omgekeerde: ik hang mijn managers-jas aan die denkbeeldige roze kapstok en laat mijn gezin weer helemaal binnen.

De kracht van integratie

Jouw zachtheid is geen zwakte in de meetingroom, je directheid is geen hardheid bij je thuis
Tiernnadrui

Het mooie aan deze spirituele benadering (en dit is puur mijn mening, ik leg jullie niets op, al hoop ik stiekem dat er onder jullie gelijkgestemden zijn, of mensen die denken: met Cynthia wil ik hierover wel eens in gesprek gaan!) is dat je niet tegen jezelf hoeft te vechten. Je bent gewoonweg één volledig mens, niet moeder/vader/broer/zus ÓF leider. Nee, we zijn personen die onze rollen met liefde en intentie willen vervullen. Jouw zachtheid is geen zwakte in de meetingroom, je directheid is geen hardheid bij je thuis.

Wanneer we onze rollen vanuit spirituele (of noem ze gerust zachte) principes benaderen, ontdekken we dat we rijker, wijzer en krachtiger worden. We hoeven dan geen energie meer te verspillen aan het onderdrukken van delen van onszelf, want die “dans tussen moeder en manager” wordt plots een choreografie die je met plezier uitvoert.

Doe mee & ontvang een cadeau

Herken jij die dans tussen je verschillende rollen? Die strijd, die zoektocht naar balans, maar ook de kracht die je eruit put? Deel gerust jouw ervaringen hieronder in de reacties, op Instagram, of waar jij je maar comfortabel voelt. Ik lees en luister graag mee!

Wil je nog meer verdieping, inspiratie en herkenning? Dan nodig ik je van harte uit voor de besloten Facebookgroep ‘Leiders met een Spirituele Twist’. Dit is dé plek voor exclusieve content, zachte reflecties, eerlijke verhalen en creatieve uitspattingen, altijd met die onmisbare spirituele knipoog.

En als welkomsgeschenk krijg je als nieuw lid meteen toegang tot mijn allereerste werkboek: “De eerste 3 stappen naar leiderschap met een spirituele twist.” Dit werkboek is nu exclusief beschikbaar voor groepsleden en wordt pas in september openbaar gedeeld. Klinkt dat goed? Je bent van harte welkom!

Schrijf je ook in voor mijn nieuwsbrieven voor nog extra exclusieve content en extra updates over het aankomende e-book.

Warme Groet

Cynthia | Tiernnadrui
Inspirator, Blogger, Leider met een Spirituele Twist

Vaticaanstad en een zwarte boekhouding.

Eind juni was het zover: we mochten de proclamatie van onze 19-jarige tiener bijwonen, vlak voordat we samen met de koffers op weg gingen voor een zonvakantie. Een mijlpaal, want dit was zogezegd de start van “het echte leven”; althans, dat durft de jongste generatie wel eens te beweren. Wij, met wat meer kilometers op de teller, weten intussen wel beter: dat ‘echte leven’ begint niet pas na zo’n felbegeerd diploma. Nee hoor, dat is al veel eerder begonnen!

Met de wijsheid van nu besef ik dat we toen misschien nog meer hadden moeten genieten van het moment. Die schooltijd, dat krijg je nooit meer terug. De zorgen waren van een heel ander kaliber (lees: toetsen, niet hypotheken), en er was een onbezonnenheid die we toen niet eens doorhadden. Achteraf gezien: een prachtige tijd om op terug te kijken.

Onze 19-jarige gunt zichzelf nu een welverdiende vakantieperiode. De allerlaatste “grote vakantie” voordat de zoektocht naar werk begint. Verder studeren? Dat zit er niet in—naar school gaan was al vaak een uitdaging op zich.

Voor mij lag dat anders: ik ging graag naar school. Alleen die andere leerlingen, die waren er soms een beetje te veel aan ;-). Mijn laatste jaar humaniora herinner ik me als het leukste schooljaar. Een jaar met een vriendenkring die nog jaren bleef plakken. Tot kinderen, werk en het leven ons allemaal weer andere paden op stuurden.

In dat laatste jaar trokken we met verschillende klassen op G.W.P. (Geïntegreerde Werkperiode) naar het zonnige Italië. Enkele dagen cultuur snuiven in Rome, daarna relaxen in Sorrento. Net die week was het uurwissel: winteruur werd zomeruur. En daaraan hangt mijn favoriete anekdote!

De avond van de uurwissel kwam een leerkracht aan onze tafel uitleg geven over de tijd. Volgens ons, mijn drie beste vriendinnen en ik, gaf zij de verkeerde info. Volgens haar hadden wij het verkeerd verstaan. Tja, pubers versus gezag, je kent het wel!

Het resultaat? Wij hadden onze horloges natuurlijk zelf verkeerd ingesteld. De volgende ochtend werden we pas wakker van zacht geklop op de deur en een leerkracht die onze namen riep! Paniek! Uit bed springen, in recordtempo aankleden en hopen dat we nog op tijd op de afgesproken plek kwamen – adrenaline gegarandeerd. Gelukkig waren de leerkrachten zo slim om onderweg nog snel een ontbijt te regelen. Uiteindelijk vertrokken we maar tien minuutjes later richting het Vaticaan. En ja hoor, bijna iedereen kon gewoon naar binnen en genieten van de mooie schilderingen daar.

’s Avonds kwam er opnieuw een leerkracht aan onze tafel zitten. Door ons ‘over-slaap-incident’ waren er blijkbaar een paar leerlingen niet op tijd in de wachtrij geraakt en hadden ze het Vaticaan gemist. Volgens ons lag dat niet aan ons, maar aan hun eigen lanterfanten (wij wisten precies wie!). Toch kregen wij, de braafste van de klas, de straf voor te laat komen. Tja, het leven is hard, zelfs voor modelleerlingen!

Onze straf? De volgende dag moesten we te voet naar het volgende bezoekpunt in plaats van met de metro. Wat een straf? Wij vonden het eigenlijk heerlijk! Een half uur vroeger opstaan en een rustige wandeling door Rome, in de koelte van de ochtend. Beste leerkrachten: bedankt voor die straf, we hebben ervan genoten!

Dat laatste schooljaar was niet alleen memorabel door die reis. Ik kon er eindelijk écht van genieten, verlost van een deel van mijn pesters. En dan was er nog het eindwerk: een mini-onderneming opzetten. Dat werd al snel een ‘zwarte boekhouding’, ons geheime grapje, waardoor we na de les vaak op school bleven hangen om te verkopen, pakketten samen te stellen en rond te brengen. Dat waren de momenten waarop je elkaar op een heel andere manier leert kennen. Net zoals collega’s die na het werk samen iets gaan drinken: het blijft professioneel, maar krijgt toch een extra laag.

Dus terwijl onze bijna 19-jarige nu klaarstaat om aan het “echte leven” te beginnen, hoop ik dat er voor haar ook van die onverwachte momenten en bijzondere connecties op haar pad komen. Zoals onze eigen ‘zwarte boekhouding’ en de vriendschappen die daaruit ontstonden. Want of het nu op school is of op de werkvloer: het zijn die buitenbeentjes en onverwachte wendingen die het leven kleur geven. En geloof me: die zijn goud waard.

Op jouw pad; en vergeet niet af en toe de tijd verkeerd te zetten, gewoon om te zien waar je uitkomt! 😉

Tiernnadrui – Cynthia

Kwetsbaarheid een sterke leiderschapstool

Krachtige standpunten, alleswetendheid, besluitvaardigheid: het zijn termen waarmee leiderschap vaak wordt geassocieerd. Het beeld van de onwankelbare leider die nooit twijfelt, is nog altijd aanwezig. De druk om altijd kalm te blijven en geen zwakte te tonen, is nog steeds realiteit. Herken je die verwachting om alle antwoorden te hebben?

Wij, als zachte en natuurlijke leiders, kunnen bewijzen dat het tegenovergestelde krachtiger is. Uit ervaring weet ik dat je krachtigste leiderschapstool niet schuilt in onfeilbaarheid, maar juist in de moed om menselijk te zijn. Durven toegeven dat je nog veel te leren hebt, is geen zwakte. Het is juist één van je krachten waarmee je vertrouwen opbouwt, verbinding creëert en écht impact maakt als leider.

Mijn Eigen Kwetsbare Les

Ik heb geen Tardis, maar toch neem ik jullie even mee naar 2018. Dat is al even geleden. Ik greep toen de kans om mij te bewijzen als leidinggevende—spannend! Een onderdeel van het sollicitatieproces was een assessment bij een extern bureau, dat achteraf een mooi, uitgebreid rapport opleverde. Compleet met scores: “sterk aanwezig”, “aanwezig” en “nog te verbeteren”. Na de bevestiging dat ik mocht starten in deze nieuwe rol, volgde er nog een feedbackgesprek.

In dat rapport stonden heel wat punten als “sterk aanwezig” of “aanwezig”, en enkele “nog te verbeteren”. Waaronder het “ad rem” reageren in situaties. Wie net als ik als introvert in het leven staat, herkent vast dat snel en gevat reageren onder druk niet onze sterkste kant is. Ik mocht daarom aan de slag met een persoonlijke coach om hieraan te werken. Na enkele intensieve sessies en diepgaande gesprekken kwamen we tot een terechte conclusie: het paste veel beter bij mijn natuurlijke leiderschapsstijl om gewoon toe te geven dat ik het antwoord niet direct wist, en te beloven dat ik erop terug zou komen.

In plaats van mezelf achter een masker te verstoppen (zoals Zoro, en ja, zonder de gave van die snelle reactiesnelheid 😉), en me in een rol te dwingen die zo niet Cynthia was, omarmde ik dit advies. En gelijk had ik: het werd één van mijn meest authentieke en sterkste kanten. Door simpelweg te zeggen: “Dat moet ik even uitzoeken, ik kom er zeker op terug,” of “Laten we dat samen uitzoeken,” bouwde ik heel snel krediet op bij mijn team.

Kwetsbaarheid tonen bleek niet alleen oké, het werd een van mijn grootste krachten als leider.

De Transformatie: Kwetsbaarheid Bouwt Bruggen

Ik ontdekte dat ik als leidinggevende helemaal geen allesweter hoefde te zijn. Mijn team wist dat ik altijd terugkwam op mijn beloftes en pas een antwoord gaf als ik alle elementen had onderzocht. Juist door open te zijn over wat ik (nog) niet wist, nodigde ik anderen uit om mee te denken. In plaats van oplossingen op te leggen, zochten we samen naar het beste antwoord. Dat zorgde niet alleen voor meer betrokkenheid, maar moedigde teamleden ook aan om eigenaarschap te nemen. Ze voelden zich gehoord, gewaardeerd en waren actiever betrokken bij het resultaat. De passie voor het werk groeide zienderogen.

Wat ik daaruit heb geleerd, geldt nog steeds:

Je hoeft als leidinggevende geen allesweter te zijn. Door kwetsbaarheid te tonen en open te zijn over je imperfecties, creëer je ruimte voor samenwerking, eigenaarschap en verbinding. Het maakt de weg vrij voor diepere relaties en betere resultaten. Kwetsbaarheid is geen risico, maar een sleutel tot vertrouwen en groei; voor jezelf én voor je team.

Waarom Kwetsbaarheid Onmisbaar Is voor Modern Leiderschap

De ervaring die ik hier met jullie deel is geen uitzondering. Gelukkig zien we nu steeds vaker dat kwetsbaarheid een fundamentele pijler is van modern leiderschap. Dit zijn de bouwstenen waarom ik denk dat het zo krachtig is:

Bouwen aan vertrouwen (dat rijmt 😉): Leidinggeven is een voorbeeldfunctie. Als jij je menselijke kant toont, durven anderen dat ook. Je creëert een veilige omgeving waarin teamleden zich comfortabel voelen om vragen te stellen, fouten te bespreken, met elkaar in discussie te gaan en zelfs onzekerheden te delen. Dit legt een belangrijke basis voor psychologische veiligheid en diepgaand vertrouwen.
Verhogen van betrokkenheid en eigenaarschap (of zoals ze in Amerika zeggen: ownership 😉): Door toe te geven dat je het zelf niet altijd weet, laat je zien dat je vertrouwt op de expertise van je teamleden en geef je hen de kans hun creativiteit in te zetten. Je verschuift de “ik” naar “wij”: ons team, niet mijn team. Dat is essentieel voor innovatie en co-creatie.
Stimuleren van leergierigheid en groei: Een kwetsbare leider modelleert een groeimindset. Door te laten zien dat je openstaat om bij te leren en niet bang bent om je imperfectie te tonen, stimuleer je een cultuur waarin iedereen zich durft te ontwikkelen.
Bevorderen van authenticiteit: Je blijft trouw aan jezelf. Geen façade nodig, geen angst om door de mand te vallen (tenzij je het imposter syndroom hebt 😉). Dit bespaart mentaal véél energie én je inspireert anderen om zichzelf te laten zien zoals ze zijn.
Versterken van veerkracht: Het is oké om niet perfect te zijn. Door open te staan voor uitdagingen bouw je niet alleen aan je eigen veerkracht, maar ook aan die van je team. Samen tegenslagen normaliseren en elkaar aanmoedigen om ze samen aan te pakken, maakt iedereen sterker.

Durf Jij Jouw Kwetsbaarheid In te Zetten?

Ben jij moedig? Besef je al dat je kwetsbaarheid kunt inzetten als kracht? Ja, het vraagt om zelfkennis, zelfvertrouwen en de wil om écht te verbinden. En ook al voelt het soms spannend, het is een sleutel tot het bouwen van teams waarin wederzijds respect en vertrouwen centraal staan. Het is de weg naar effectief leiderschap en duurzame impact.

Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen. Welke “werkpunten” durf jij om te buigen tot een leiderschapssterkte? Heb je hier hulp bij nodig? Deel het gerust in de reacties hieronder, of stuur me een berichtje via de gekende kanalen als je het liever privé houdt.

Laten we van kwetsbaarheid jouw superkracht maken! En wees gerust: je hoeft er geen cape voor te dragen (al mag het natuurlijk wel, want wie zegt dat leiderschap niet een beetje mag stralen? 😉). Wie weet inspireer je niet alleen jezelf, maar ook die collega die stiekem net zo zenuwachtig is als jij (en misschien nog meer van chocolade houdt).