Tag archief: zelfzorg
Samhain (2025)
Met de soundtrack van Clair Obscur: Expedition 33 in mijn headphones, open ik mijn laptop om een nieuwe blog te schrijven. Na al het goud, oker en vurig rood van oktober, komt Samhain (31 oktober) eraan. Een adempauze, een stil moment waarop de Aarde zelf zachtjes haar zwaarste deken over zich heen trekt. De officiële overgang naar de donkere helft van het jaar. Ik kan alleen maar houden van de eerlijkheid van dit moment. De natuur liegt niet meer: er is geen groei meer, alleen nog de rust. Er wordt gesproken over de “dunne sluier” tussen de werelden. Die voelt voor mij aan als een oproep tot stilte.
Stilte, als een voorwaarde voor inkeer. Op Samhain kunnen we onszelf vragen te kijken naar onze eigen “oogst”. Wat is er het voorbije jaar in bloei gekomen, en vooral ook, wat heeft zijn tijd gehad? De natuur geeft ons het voorbeeld in dit proces: de bomen hebben hun bladeren eerst in al hun glorie laten zien, van bloesem tot de bladeren in warme herfsttinten, en laten ze ze nu vallen.
Ze laten de ballast los om de winter in te gaan. Dit is een les voor ons, de personen die soms te veel hooi op onze vork nemen. Het is de ideale tijd om bewust de overbodige ballast van het afgelopen jaar te erkennen en zacht te accepteren dat het voorbij is. Geen drama, maar een zucht van verlichting.
Laat het ons dan even hebben over de “dunne sluier” waar het over gaat als je de geschiedenis van Halloween opzoekt. In tegenstelling tot de verhalen, gaat voor mij deze sluier niet over spoken of geesten, maar over de herinneringen die helderder opgelicht worden door de stilte en het donker. Van daaruit ontstaat vanzelf het eren van degenen die ons zijn voorgegaan. Het is onnodig om één specifieke dag te hebben om dankbaar te zijn voor hun invloed, tegelijkertijd nodigt deze periode ons wel uit om bewust stil te staan bij de wortels van ons bestaan. Wie zijn de mensen die de fundering van ons leven hebben gelegd? Zelfs als ze fysiek afwezig zijn, hun lessen en hun liefde zijn nog steeds een onzichtbare maar krachtige brandstof. Het gaat erom dat je voelt dat hun verhaal door jou heen verder leeft. Zij zijn de stille getuigen en de zachte echo’s in het donker.
Nu de natuur haar adem inhoudt en de duisternis de overhand neemt, krijgen we een krachtige herinnering aan de noodzaak van licht. De kaars die we aansteken op Samhain is dan ook meer dan alleen een klein, warm puntje. Het is onze eigen, innerlijke vlam die we zichtbaar maken, een teken dat het leven en de hoop doorgaan, zelfs wanneer het diepste van de winter eraan komt. Het is ook een symbool van de levensvlam van onze voorouders. Een manier om hun warmte en hun levensverhaal vast te houden, als een baken. Een herinnering dat de zaden van hun lessen en hun liefde, net als de wortels van de planten onder de koude aarde, veilig zijn, wachtend om in de lente weer tevoorschijn te komen.
Dit moment, waarvan we de symboliek sterker maken door het aansteken van kaarsen, markeert ook het definitieve afscheid van de lichte helft van het jaar. We laten de lange, heldere dagen en de uitbundige energie van de zomer los. We laten het oker, goud en vurig rood van de afgelopen herfstweken los. Door deze overgave aan de duisternis, creëren we de ruimte om het licht te waarderen. We weten dat deze donkerste tijd niet permanent is. Het is een periode van inkeer, van wachten. Het licht dat we nu aansteken is een zachte, koppige herinnering dat in december, met de Yule-tijd, het licht opnieuw uitnodigen en de terugkeer vieren. De vlam van Samhain is de voorloper, het kleine vuurtje dat brandt tot de zonnewende de vlam weer aanwakkert.
Natuurlijk is er naast al deze contemplatie ook ruimte voor pret. Oktoberpret. Samhain is dan wel een moment van diepe inkeer, maar het is ook het hart waarmee de “griezelmaand” wordt afgesloten. We kunnen alleen maar blij zijn dat de Kelten ons deze zalige dualiteit geschonken hebben.
Het ene moment zit je bij kaarslicht te mijmeren over het leven, het volgende zet je een griezelige pompoen aan je voordeur. En als je je verkleed als heks, weet dan: je bent in goed gezelschap. En ik zou mezelf niet zijn, als ik niet ook zo zou houden van deze speelse kant: de feloranje pompoenen, de lachende doodshoofden en de perfecte en cheesy griezelfilms. De griezeltochten waar je van schrikt en hard lacht. Het contrast. Het leven bestaat uit donkere en lichte, serieuze en absurd. Ga dus gerust de diepte in, en vergeet niet daarna gewoon popcorn te eten en je de stuipen op het lijf te laten jagen. Vier de stilte, vier de lach.
Ho ja, dit hele blog is geschreven op één nummer, op repeat: Une vie à t’aimer. Soms is één melodie genoeg.
Warme groet
Tiernnadrui | Cynthia
De dans tussen moeder en manager
De dans tussen moeder en manager
Gisteren zat ik nog in de auto, met mijn tiener op de passagiersstoel, te luisteren naar de nieuwste aflevering van de Grafspraak-podcast. Vandaag zit ik dan weer midden in een overleg over een project dat, ahum, niet helemaal loopt zoals gepland. Ken je dat gevoel? Die constante dans tussen het zorgende van het ouderschap en de besluitvaardigheid van het leidinggeven. Het voelt soms alsof je letterlijk van kostuum moet wisselen elke keer je de deur uitgaat.
Het energielek van rolwisselingen
Die schakelaar tussen de verschillende rollen? Die hapert bij mij regelmatig. Soms ben ik mijn iPhone kwijt, neem ik voor elk drankje een nieuwe kop of glas (die dan overal in het appartement rondslingeren), en ja, soms verlies ik zelfs mijn innerlijke rust. En dan is het noodzakelijk om even stil te staan.
Wat mij daar ondertussen bij helpt, is simpelweg aanvaarden wie ik ben. Helemaal zijn wie ik ben, in elke rol die ik aanneem. Een cruciaal onderdeel van mij is die spirituele kant, het besef dat er zoveel meer is dan de vaste materie die we zien en voelen. Dat we door intentie en door te luisteren naar ons innerlijk kompas zoveel meer kunnen bereiken. Dat is de rode draad die nu alles bij elkaar houdt. Zeker wanneer mijn hersenen in overdrive gaan en zowel mijn thuis- als werkomgeving me in een figuurlijke spagaat trekt. En nee, ik ben niet sportief genoeg voor een échte spagaat, dus die figuurlijke is al pittig genoeg!
Als leidinggevende ouder ervaren we iets wat ik de “identiteitswisseluitputting” noem. (Jep, ik denk dat ik net een nieuw woord heb uitgevonden!). We denken soms dat we compleet moeten omschakelen tussen onze rollen, alsof we verschillende personen zijn. En laat dat nu net iets zijn wat enorm veel energie vreet en ervoor kan zorgen dat we ons gefragmenteerd voelen, alsof we nergens onszelf kunnen zijn. Er heerst bovendien nog steeds de perceptie dat we in de bedrijfswereld onze ‘persoonlijke kant’ thuis moeten laten om professioneel over te komen. Wel, ik ben ervan overtuigd dat we voluit onszelf kunnen zijn én tegelijk een professionele uitstraling kunnen hebben. Ik denk dat het zelfs een superkracht is!
Jep! Ik denk dat ik net een nieuw woord heb uitgevonden!
Tiernnadrui, in dit blog zelf.
Spiritualiteit als praktische superkracht
En precies om die reden kan het gebeuren dat ik, midden op de werkvloer, op een professionele wijze, mijn spirituele kant aanspreek. Dat kan zo simpel zijn als even in mindfulness gaan en op mijn ademhaling letten, of een korte meditatie inlassen. Of mijn geliefde stenen boven halen en me door hen laten helpen om naar mijn innerlijke kompas te luisteren. Dat kompas bevestigt dan: “Cynthia, je mag ook gewoon even zijn.” En dat allemaal tussen de dynamische chaos door, jawel.
Drie prinicpes die mij helpen
Ik hoor je al denken: “Ja, ja, Cynthia, je vertelt er mooi over, maar kan het wat concreter?” En ja hoor, dat kan! Ik geef jullie graag drie ‘principes’ mee die ik gebruik om niet in die valkuil van identiteitswisseluitputting te vallen.
Aanwezigheid als Anker
Dat betekent: écht aanwezig zijn, in het moment. In plaats van mentaal al bij mijn volgende rol te zijn, probeer ik volledig aanwezig te zijn in de rol die hier en nu actief is. Op dit moment ben ik bijvoorbeeld blogger en inspirator, want ik ben dit blog aan het schrijven.
Toegegeven, dit is een hele moeilijke. Zeker in onze huidige samenleving, waar we constant geconnecteerd zijn. Ik kan hier wel mooi neerpennen dat wanneer ik met mijn echtgenoot en tiener in de woonkamer ben, ik volledig echtgenoot en mama ben. Maar ik ben me er pijnlijk van bewust dat die iPhone nog vaak in mijn hand ligt en dat werkmails af en toe toch even gescand worden. Ik werk eraan, hoor! Bijvoorbeeld: als we aan tafel zitten om te eten, ligt de iPhone bewust ver weg. Al moet ik zeggen dat het in de omgekeerde richting, van thuis naar werk, me een stuk vlotter afgaat.
Waar het op neerkomt, is dat ik mezelf regelmatig bewust moet vertellen dat ik op dit moment in rol “Y” of “X” ben. En ja, natuurlijk zullen die rollen zich af en toe nog vermengen. Ik ben ook gewoon maar Cynthia, die creatieve duizendpoot die graag multitaskt en soms in overdrive is. En dat is oké.
Intentie als Kompas.
In elke rol die we in het leven opnemen – of die nu vrijwillig is of ons door de maatschappij wordt opgelegd – zit een diepere intentie. Als mama wil ik bijvoorbeeld liefde, veiligheid en groei bieden. Als leidinggevende wil ik mijn team ondersteunen, sturen en een positieve impact hebben. Als we leren deze onderliggende intenties te (h)erkennen en er bewust mee omgaan, gaan we zien dat ze elkaar versterken in plaats van tegenwerken.
Neem mijn eigen voorbeeld: mijn moederlijke empathie heeft van mij een betere leidinggevende gemaakt. Net zoals de competenties die ik als leidinggevende heb opgebouwd me ook enorm hielpen bij de opvoeding van mijn kind. Want nee, ze zijn niet gescheiden; het zijn simpelweg verschillende facetten van dezelfde persoon. Ik.
Energie-Management in plaats van Time-Management.
En hier komt een basis van mijn spirituele achtergrond echt tot leven. Alles is energie; materie is ook energie. En wij? Wij zijn ook pure energie. Enkel focussen op ons timemanagement is dus he-le-maal niet hulpvol. Ons energie bewust managen, dat dan weer wel.
Want op sommige dagen zal het ouderschap veel emotionele energie opeisen. Op andere dagen zal de leidinggevende rol meer mentale scherpte vragen. Hoe balanceer je dit dan als je enkel focust op ‘van 9 tot 5 werken’ en alles rond proberen te krijgen, zonder jezelf volledig te verliezen? Dat is de hamvraag.
Over dit thema ben ik trouwens de laatste puntjes van een werkboek aan het afwerken. Volg zeker mijn Facebook-pagina, Instagram, of schrijf je in voor de nieuwsbrief voor meer updates. (Sorry dat ik dit er even in frommel, maar kon het niet laten!). Kleine teaser, mijn favoriete energieboosters zitten er in, zoals bijvoorbeeld een wandeling tussen de bomen.
Mijn mini-ritueel: de jas & de kapstok
Soms, om die “rollen” wat duidelijker te scheiden, voer ik een klein mini-ritueel uit. Als ik naar de hoofdzetel vertrek, neem ik bewust afscheid van de mama die in het appartement nodig is en visualiseer ik hoe ik mijn managers-energie aantrek als een warme, en toegegeven, best coole jas. En ’s avonds? Dan doe ik precies het omgekeerde: ik hang mijn managers-jas aan die denkbeeldige roze kapstok en laat mijn gezin weer helemaal binnen.
De kracht van integratie
Jouw zachtheid is geen zwakte in de meetingroom, je directheid is geen hardheid bij je thuis
Tiernnadrui
Het mooie aan deze spirituele benadering (en dit is puur mijn mening, ik leg jullie niets op, al hoop ik stiekem dat er onder jullie gelijkgestemden zijn, of mensen die denken: met Cynthia wil ik hierover wel eens in gesprek gaan!) is dat je niet tegen jezelf hoeft te vechten. Je bent gewoonweg één volledig mens, niet moeder/vader/broer/zus ÓF leider. Nee, we zijn personen die onze rollen met liefde en intentie willen vervullen. Jouw zachtheid is geen zwakte in de meetingroom, je directheid is geen hardheid bij je thuis.
Wanneer we onze rollen vanuit spirituele (of noem ze gerust zachte) principes benaderen, ontdekken we dat we rijker, wijzer en krachtiger worden. We hoeven dan geen energie meer te verspillen aan het onderdrukken van delen van onszelf, want die “dans tussen moeder en manager” wordt plots een choreografie die je met plezier uitvoert.
Doe mee & ontvang een cadeau
Herken jij die dans tussen je verschillende rollen? Die strijd, die zoektocht naar balans, maar ook de kracht die je eruit put? Deel gerust jouw ervaringen hieronder in de reacties, op Instagram, of waar jij je maar comfortabel voelt. Ik lees en luister graag mee!
Wil je nog meer verdieping, inspiratie en herkenning? Dan nodig ik je van harte uit voor de besloten Facebookgroep ‘Leiders met een Spirituele Twist’. Dit is dé plek voor exclusieve content, zachte reflecties, eerlijke verhalen en creatieve uitspattingen, altijd met die onmisbare spirituele knipoog.
En als welkomsgeschenk krijg je als nieuw lid meteen toegang tot mijn allereerste werkboek: “De eerste 3 stappen naar leiderschap met een spirituele twist.” Dit werkboek is nu exclusief beschikbaar voor groepsleden en wordt pas in september openbaar gedeeld. Klinkt dat goed? Je bent van harte welkom!
Schrijf je ook in voor mijn nieuwsbrieven voor nog extra exclusieve content en extra updates over het aankomende e-book.
Warme Groet
Cynthia | Tiernnadrui
Inspirator, Blogger, Leider met een Spirituele Twist
Tiernnadrui 