Oktober, dit magische moment in het jaar. Net voordat de bomen echt kaal zijn, lijkt de wereld een pauze in te lassen. De herfst is dan op haar prachtigst: diep goud, vurig rood, en de dagen die merkbaar korter worden. Dat vind ik heerlijk. Het is niet de hectiek van de zomer of het frisse optimisme van de lente; dit is de tijd waarin het donker de wereld zachtjes begint te dempen. Als een dik deken over de dagelijkse ruis. En soms, heb ik die zachte demping gewoon nodig.
Kijk naar de bomen: ze staan op hun allermooist. Ze pronken nog even fier met hun vurige kleuren, alsof ze een laatste groet brengen voordat ze de overgave accepteren en zich voorbereiden op het afscheid nemen.
Het veranderende licht is fascinerend. De zon staat lager, haar gloed is minder fel en dwingend, maar eerder zacht en honingkleurig. Overdag hangt er soms een mysterie: de ochtendmist die traag optrekt, waardoor de horizon verdwijnt en enkel de geur van natte aarde en houtrook overblijft. Zodra de zon begint te zakken, valt die zachtheid over de wereld. De kleuren vervagen in een rijk, gedempt palet dat de stilte aankondigt. De aarde trekt zich terug, de ruis van de groei is voorbij. Ze wacht.
Als er één kleur is die dit hele seizoen kan samenvatten, dan is het wel oker. Niet het schreeuwende rood, of het vrolijke geel. Oker is de rijke, gebakken kleur die de wereld krijgt zodra de herfstzon begint onder te gaan. Het is de rustige belofte dat alles wat nu tot stilstand komt, veilig opgeborgen wordt.
De herfst is de ultieme periode voor een boswandeling. Geen strakke wandeling met een doel, maar eerder een dwalen en observeren. Het ideale moment om in stilte de kleine bosbewoners, die zich klaarmaken voor de winter, bezig te horen. De stilte van het bos klinkt nu anders dan in de zomer. Het is het knisperen van de bladeren onder je voeten, dat bijna klinkt als zacht, geritmeerd fluisteren. De bomen, met hun kortere “werkdagen”, staan statig en kalm. Je loopt er rond in een soort natuurlijke, geluidsdichte bubbel, omarmd door de geur van vochtige aarde, paddenstoelen en dennennaalden.
Buiten het dwalen, is het de tijd voor het rapen van herfstvruchten: denneappels, kastanjes en eikels. En natuurlijk, in de aanloop naar november, is er de aanzet naar Samhain (of het commerciële Halloween). Oktober is hierdoor niet enkel de mooiste herfstmaand, maar ook de griezelmaand. Ideaal voor een goeie griezelfilm! De decoratie in huis krijgt nu niet alleen de diepe herfstkleuren, maar ook de griezelige details. Van feloranje pompoenen tot hoed dragende doodshoofden. Donkere kaarsen brengen extra sfeer in schalen met oranje, rode en gele details.
’s Ochtends moet je een jas aan bij vertrek, overdag heb je het te warm met die gezellige trui die je besloot aan te trekken (oké, dat is minder aangenaam), en ’s avonds kom je toch met koude wangen thuis. Dit maakt de beloning des te groter: genieten van een heerlijke, stomende kop warme chocomelk of thee, rustig onder een dekentje in de zetel.
“It’s a race!” … een quote van Rowan Atkinson uit de film Rat Race, en zo voelt het leven regelmatig ook wel aan: als een onophoudelijke sprint. We vertellen onszelf dat we moeten vertragen. Dus plannen we een vakantie, nemen we een rustdag. Als we niet opletten, verliezen we onszelf alsnog in de race. Je rent van de ene meeting naar de andere. En ja, tegenwoordig plan ik al mijn meetings op 50 minuten, zodat er ruimte is tussen twee afspraken. Maar hoe vaak lopen ze niet uit? Voor je het weet is het middag en heb je jezelf geen kans gegund om naar de wc te gaan. Aan het einde van de dag trek je de conclusie dat je vooral ‘gedaan’ hebt, maar weinig hebt ‘beleefd’.
Ik heb daar voor mezelf, al gaat het niet altijd perfect, verandering in gebracht. Die grote momenten van rust blijven belangrijk. Maar mijn dagen, zowel professioneel als privé, zijn zoveel interessanter geworden sinds ik kleine, transformerende momentjes heb ingebouwd. Ik heb het dan over dagelijkse, kleine, onzichtbare maar bewuste rituelen. Geheime superkrachten, mini-momenten die je voor jezelf creëert, precies daar waar je bent, midden in de hectiek van elke dag. Geen tijdrovende toestanden, geen attributen, zonder dat iemand het merkt. Toch zijn ze sterk genoeg om je innerlijke kracht te versterken, je energie te beheren en helder te blijven. De magie van het onzichtbare.
Waarom klein zo krachtig is
Misschien vraag je je af: hoe kunnen kleine, onopvallende momenten nu écht impact hebben? Zeker op de werkvloer vol uitdagingen, of in het dagelijkse leven waar de moeilijkheden soms uit de kleinste hoekjes komen? De magie zit hem juist in de eenvoud en consistentie. In een wereld waar we constant ‘aan’ moeten staan en onze aandacht steeds wordt opgeëist, bieden deze mini-rituelen de broodnodige micro-pauzes. Zoals Royco het zo treffend zegt in hun reclame: “Pauze werk!” 😉 Precies dat dus!
Je doorbreekt de automatische piloot, waardoor je minder gedachteloos van taak naar taak rolt en bewuster beleeft. Naar mijn aanvoelen creëert dit ook een diepere connectie met jezelf, waardoor je je dag met meer voldoening kunt afsluiten. En dat is belangrijk, want die momenten van voldoening zijn als kleine oplaadpunten voor je innerlijke accu. Ze helpen je om niet leeg te lopen, maar juist energie op te bouwen voor alles wat er nog op je pad komt—zowel op het werk als thuis. Bovendien straal je deze positieve energie uit naar de mensen om je heen. Je merkt dat je niet alleen meer energie overhoudt voor jezelf, maar ook dat anderen het moeiteloos oppikken en erdoor geïnspireerd raken.
Het zijn van die kleine ankers in je dag. Ankers die je ouders je misschien ook (on)bewust meegaven: ’s ochtends een goedemorgen met een kus, of voor het slapengaan die ene dikke slaapwelknuffel. Nu geven wij die ankers weer door aan onze kinderen. Door meerdere van zulke ankers in je dag te bouwen, veranker je je energie. Je krijgt sneller je hoofd leeg, kunt makkelijker aan iets nieuws beginnen en voelt meer connectie met je innerlijk kompas. Daardoor heb je meer oog voor je eigen energie én de energie om je heen, en kun je je intuïtie beter inzetten.
Geen grote investeringen, wel enkele momenten die je helpen bouwen aan een steviger innerlijk fundament. Je traint jezelf in aanwezig zijn, in plaats van het slachtoffer te zijn van de waan van de dag. Het is jouw geheime strategie om veerkracht op te bouwen en niet te verdwalen in het bos van de drukte.
Vind de magie niet in perfectie, maar in de imperfecti, moedige stappen op je pad!
Jouw geheime toolkit: concrete voorbeelden
Waarom die kleine momenten zo belangrijk zijn, is intussen wel duidelijk. Tijd voor de praktijk! De voorbeelden hieronder zijn niet allemaal mijn dagelijkse rituelen, maar bedoeld om jou te inspireren je eigen pad te vinden. De essentie: onzichtbare rituelen zijn persoonlijk en afgestemd op jouw eigen behoeften.
Begroet de dag: Elke ochtend neem ik even tijd – als ik in de hoofdzetel ga werken is dat het moment net voor ik mijn auto instap – om de dag te begroeten. Gewoon even de lucht inademen, om je heen kijken, misschien zie je de maan nog net, of staat de zon al hoog. Sta er even bij stil, zonder oordeel, enkel verwondering en dankbaarheid dat je een nieuwe dag mag beleven. Zet jezelf open voor wat de dag je kan brengen.
Effect: Je start de dag met een frisse blik en een gevoel van verwondering, waardoor je meer openstaat voor wat er op je pad komt.
De “Meeting Reset”: Voordat je de (digitale) meetingroom instapt, gun je jezelf even de tijd om na te denken over waarom je in deze meeting werd uitgenodigd en welke meerwaarde je wilt leveren. Wil je grote impact maken? Wil je subtiel een richting uitsturen? Ben je enkel observator? Doe een korte ademhalingsoefening: vier tellen inademen, zes tellen uitademen. Drie keer. Niemand die het merkt, behalve jij die je rustiger en scherper voelt.
Effect: Je stapt met meer focus, rust en helderheid in de meeting, waardoor je bewust kunt bijdragen.
De Koffie Magie: Deze heb je vermoedelijk al gelezen in een eerdere blog. Zie je kopje koffie niet zomaar als een drankje vol cafeïne dat je door de dag helpt. Maak er een magisch hulpmiddel van! Drink je je koffie tijdens een pauze vlak na een meeting die irritatie opriep? Gebruik je koffie dan om deze te lossen: roer tegenwijzerszin om de negativiteit los te laten. Drink je hem vlak voor een belangrijk gesprek? Roer met de klok mee om positiviteit aan te trekken. En het belangrijkste: geniet bewust van je koffie. Dit kan natuurlijk ook met thee 😉. Door rekening te houden met de eigenschappen van de kruiden maak je het met thee nog magischer!
Effect: Je gebruikt je koffiemoment als mini-reset, zodat je negatieve energie loslaat of positieve intentie toevoegt aan je dag.
De Deur-Drempel Intentie: Voordat je je kantoor binnenstapt (thuis of op locatie), sta even stil bij de drempel. Visualiseer alle afleidingen en zorgen die je hebt meegenomen en laat ze even los. Gooi de virtuele rugzak op de grond voor je over de drempel gaat. Omgekeerd kun je dit ook toepassen aan het einde van de werkdag, zodat je werkzorgen achterlaat waar ze horen 😉.
Effect: Je creëert een duidelijke mentale grens tussen werk en privé, waardoor je makkelijker schakelt en meer rust ervaart.
Dankbaarheid als Brandstof: Wees door de dag oprecht dankbaar. Voor de collega die je geholpen heeft, of je een klein compliment heeft gegeven. Voor het mooie weer, of de regen die de hittegolf eindelijk komt beëindigen. Voor die e-mail die je de bevestiging geeft die je nodig had. Het is een snelle boost van positiviteit.
Effect: Je humeur krijgt een direct oppepper en je trekt meer positieve energie aan, voor jezelf en je omgeving.
De Digitale Afsluiting: Wanneer je je laptop uitschakelt, neem bewust drie seconden extra. Laat je hand op de laptop rusten en stuur de intentie dat je werkdag is afgesloten en je nu ruimte maakt voor jezelf en je gezin. Een subtiele maar krachtige grens die je helpt echt over te schakelen naar je privéleven.
Effect: Je laat het werk achter je en creëert ruimte voor ontspanning en verbinding met de mensen om je heen.
Dit zijn zomaar een paar voorbeelden. Jouw rituelen kunnen er heel anders uitzien. Experimenteer gerust, luister naar je innerlijke kompas en ontdek welke kleine rituelen jouw dag net dat beetje extra magie geven. Het belangrijkste blijft de intentie: bewust een moment voor jezelf creëren, hoe klein ook.
De link met leiderschap
Wat hebben drie seconden ademhalen, een bewuste slok koffie of een denkbeeldige rugzak nu te maken met leiding nemen? Meer dan je denkt! Modern leiderschap gaat niet alleen over strategieën, cijfers of het aansturen van een team; het begint bij zelfsturing. En net daar spelen deze kleine, onzichtbare rituelen een cruciale rol.
Jouw welzijn is jouw kompas (en je superkracht).
Of je nu formeel leidinggeeft aan een team, een project trekt, ouder bent of gewoon leiding neemt over je eigen leven: we staan allemaal onder druk en maken voortdurend keuzes—zowel in complexe als in alledaagse situaties. Deze bewuste micro-momenten helpen je om:
Helderheid te bewaren: Je creëert mentale ruimte. De ruis valt weg en je kunt met meer focus en helderheid naar je uitdagingen kijken. Dat zorgt voor doordachtere en pragmatische beslissingen, of dat nu op het werk, thuis of in jezelf is.
Intuïtie te versterken: Leiderschap met een Spirituele Twist betekent luisteren naar je innerlijke kompas. Deze rituelen zijn kleine oefeningen in aanwezig zijn en voelen. Hoe vaker je contact maakt met je eigen energie, hoe sterker je op je intuïtie durft te vertrouwen. Die innerlijke stem is een onmisbare gids in elke situatie.
Veerkracht op te bouwen: Elke mini-reset is een oefening in veerkracht. Je leert sneller schakelen: van stress naar rust, van chaos naar helderheid. Veerkracht opbouwen helpt je niet alleen als leidinggevende, maar in elke rol die je vervult.
Authenticiteit te cultiveren: Door trouw te blijven aan je eigen behoeften en deze momenten voor jezelf te claimen, leef je meer in lijn met wie je écht bent. Dat straal je uit—naar je team, je gezin, je omgeving. Leiders inspireren niet door perfectie, maar door hun echtheid en hun vermogen om ook in hectiek gegrond te blijven.
Onzichtbare rituelen zijn dus geen “extraatje”; ze vormen een onzichtbare ruggengraat. Ze helpen je resultaten te boeken en keuzes te maken vanuit een plek van innerlijke rust en kracht, ongeacht of je een formele leidinggevende bent of simpelweg leiding neemt over je eigen pad.
Begin jouw eigen onzichtbare reis
Ik hoop dat ik je meer duidelijkheid heb kunnen geven over de kracht van kleine, onzichtbare rituelen, en dat je nu ook ziet hoe je ze kunt toepassen in jouw dagelijks leven. Misschien vraag je je nu af: hoe start ik hiermee? Goed nieuws: het hoeft helemaal niet ingewikkeld te zijn, en er zijn geen “moetjes”. Experimenteer er gerust op los en voel wat bij jou past!
Enkele tips voor jouw eigen onzichtbare toolkit:
Denk groot, begin klein: Eén of twee momenten kunnen al voldoende zijn. Sta stil bij de momenten waarop je de automatische piloot inschakelt. Denk aan die eerste kop koffie, die praline die je binnensteekt omdat je nood hebt aan chocolade, of gewoon de start en afsluiting van je dag. Bedenk een handeling die voor jou werkt, of gebruik gerust de voorbeelden uit deze blog. De impact van deze kleine stappen is vaak magischer en groter dan je je kunt inbeelden.
Luister naar je intuïtie: Een one-size-fits-all-aanpak? Daar doe ik niet aan mee. Jouw energie, jouw behoeften, jouw ritme: allemaal uniek. Voel aan wat je zelf nodig hebt—misschien is het een minuut stilte, een bewuste ademhaling of iets helemaal anders. Zoek uit wat jouw batterij oplaadt.
Wees mild voor jezelf: Perfectie is niet het doel. Je zult het vergeten, je zult eraan denken—en dat is helemaal oké! Het gaat om de intentie, en het telkens weer terugkeren naar die momenten van bewuste aandacht. Elke keer dat je het doet, versterk je je innerlijke kompas.
Zie het niet als een eindpunt, maar als een voortdurende reis. De reis naar innerlijke rust en kracht, die soms op een rollercoaster lijkt. Kleine, bewuste, onzichtbare rituelen zijn jouw ankerpunten. Ze helpen je de balans te bewaren, zelfs als de ratrace weer een versnelling hoger schakelt.
Deel jouw Magie!
Ik ben ontzettend benieuwd: pas jij misschien zelf al een klein, onzichtbaar ritueel toe in je dag? Of heb je na het lezen van deze blog zin om ermee te experimenteren? Deel gerust jouw ervaringen, tips of vragen hieronder of via DM—wie weet inspireer je er een andere leider mee! ✨
Wil je meer weten? Schrijf je in op de nieuwsbrief en volg mij op Instagram @leiderschapmetspiritueletwist.
Twee en halve bus zonnecrème hebben we opgebruikt in Kreta. Een zalige week vakantie achter de rug. S en ik, zonder de dochter want ze bleef in België bij haar grootouders.
Het voelde eerst raar om te vertrekken zonder haar, maar elke ouder met tieners zal begrijpen hoeveel deugd het ook kan doen. We hebben ze niet achter gelaten, ze wou gewoon niet meer mee. En om dan een tiener te verplichten en mee te sleuren, leek ons geen goed idee. Het zou voor niemand aangenaam geweest zijn.
Nooit meer via Eindhoven
We hadden onze reis in de zomer van 2020 geboekt, denkende dat de covid-19-crisis al achter de rug zou zijn. Geboekt via Tui.nl want op het moment dat we boekte konden we nog niet voor dezelfde periode boeken via Tui.be.
Waar we toen niet bij stilgestaan hadden is dat we sowieso via een Nederlandse luchthaven zouden moeten vertrekken in plaats van Zaventem of een andere Belgische luchthaven. Oorspronkelijk hadden we ook geboekt om naar Portugal te gaan, samen met onze dochter. Maar omdat ze niet meer mee wou hebben we omgeboekt en kwamen we uit om een resort in Kreta dat voor ons beide iets meer kostte dan wat de reis voor ons drie naar Portugal had gekost. We waren geen geld verloren dat vonden we oké.
Vertrek in Eindhoven rond 14.30 uur. Vooraf hadden we uitgezocht wat het ons zou kosten om vervoer aan te vragen dat ons thuis kwam ophalen en afzette bij de luchthaven. Het leek ons veel beter in Eindhoven parking te betalen en zelf te rijden. Door de Covid-19-maatregelen zeggen alle maatschappijen dat je best drie uur voor vertrek in de luchthaven bent in plaats van de welgekende twee uur. Ook al naar Griekenland kun je niet online inchecken, dus nog de wachtrij bijtellen aan de loketten om de boarding pass te bekomen. We moesten sowieso over de Brusselse en Antwerpse ring, dus zeker ruim genoeg genomen. Dit al heeft gemaakt dat we thuis tussen 8.30 uur en 9 uur vertrokken zijn, en toekwamen in het resort om 22u. Langer dan twaalf uur onderweg. Daarom nooit meer via Eindhoven.
Lang wachten op de bagage
In Iraklion aangekomen hebben we meer dan een uur gewacht op onze bagage. De eerste koffer kwam vrij snel, de tweede bleef ergens achter en kwam dus een uur later door. Gelukkig maar, want op dat moment denk je toch echt dat die in land van vertrek is blijven staan of verdwenen is.
Toch wel een mooie week gehad
We hadden vooraf niets gepland. Geen excursies of zo. De bedoeling was echt wel gewoon rusten en genieten van mekaars gezelschap. Overdag was het ook wel te warm om echt grote wandelingen te doen. En de zon was echt prikkend, ondanks het insmeren met zonnecrème toch lichtjes rode verbrande huid gekend.
Het zwembad was mooi, de ligbedden ruim verdeeld en we hebben nooit “te veel” volk bij elkaar gehad. Het water werd proper gehouden met zoutoplossing in plaats van chemische chloor, want dan ook het voordeel meebracht dat je amper onder gaat. Beetje zoals in de dode zee.
Zicht van op de kamer
Trappen en bergop
Bij aankomst werden we met zo een golfkarretje met onze bagage naar het gebouwtje gereden waar onze kamer was. En als snel begrepen we waarom. Het nadeel van een resort dat op een bergkam wordt gebouwd is dat je bergop en bergaf moest. Onze kuiten hebben dus extra spieren gekweekt met al de trappen die we hebben gedaan tijdens de week, en het bergop wandelen. Het zwembad lag op het bovenste verdiep van het resort net als onze kamer. Hoewel ik denk dat er nog paar gebouwtjes hoger lagen.
Om te gaan eten en voor de bar moesten we dus helemaal naar beneden. De laagste verdiepingen konden via een schamele lift, die toch ook wel af en to “out of order” stond.
Om naar het kiezelstrand te wandelen was het ook helemaal de berg af gaan. Hetzelfde om naar het centrum van het naast gelegen dorpje te gaan.
Avondwandelingen
Zoals eerder gezegd blijven we overdag in het resort voornamelijk aan het zwembad. Boeken lezen, water in gaan, rusten, muziek luisteren. Volledig genieten dus. Ook één of twee meditaties kunnen doen.
’s Avonds na het avond eten deden we wandelingen, naar het kiezelstrand of naar het dorp. Ook wel met het oog om op tijd terug te keren, want éénmaal de zon onder ging werd het snel donker. Schemertijd was beperkt. De maan verscheen al rond 17u dus daar had je wel de hele avond mooi zicht op.
Op onze wandeltocht naar het dorp kwamen we eerst voorbij één of twee restaurants/bars, dan een prachtig kerkhof, en dan terecht in een doodse straat waar ik niet in het donker wou lopen. Tien minuten verder stappen en je kwam terug in leven terecht aan een haven en de winkelstraten. Met een strand met zand in plaats van kiezels en verschillende eetgelegenheden. Allemaal winkeltjes met souvenirs, een beetje zoals in de straten rond de Grote Markt in Brussel.
Begraafplaats dat we tegen kwamen onderweg naar het dorpje.
Als we de andere richtig op wandelde, naar het kiezelstrandje in de omgeving. Kwam je ook uit op een stroom (rivier) die uitmond in de zee. Echt mooi klaar en zoet water. Iets verder had je dan het zoute warme zeewater. Zo klaar mooi water. Ik had er uren kunnen blijven zitten, was het niet dat de zon al begon onder te gaan en ik voor donker terug in het resort wou zijn.
Rivier die uitmond in de zeee
Geen echte golden hour
Het resort is gebouwd aan de ene kant van een soort baai dat zorgt ervoor dat je de zee ziet en dan vrij dicht bij bergen aan de overkant van het water. Ideale setting om een zonsondergang te zien en ook het bijbehorende gouden moment wanneer de zon net onder is en de horizon goud kleur. Alleen hebben we dit niet echt gezien, omdat er de hele tijd een soort mist in de bergen leek te hangen. We vermoeden door de branden die aan het woeden waren op het Griekse vaste land. Op de laatste avond, na een wandeling naar het kiezelstrand hebben we even kunnen genieten van mooie hemelkleuren als gevolg van de zonsondergang.
Dichtste dat we bij Golden Hour gekomen zijn.
Eetprobleem
Waar ik het nog niet over heb gehad is het eten. Dat je geen culinaire hoogstand kan verwachten van een buffetrestaurant dat weten we al. Maar het eten was toch wel een probleem. Zo internationaal was de internationale keuken niet, en ook zeer weinig variatie. De eerste maaltijden had S geluk met de stukjes vis die er lagen, voor mij was het vooral gevogelte dat te eten viel. Wat echt lekker was was de aardappelpuree die we gedurende die week drie keer konden nuttigen. Ook als het gaat om desserts was het niet zo gevarieerd. IJsjes en wat rare gebakjes, heel soms chocomousse of kleine taartjes.
Het ontbijt was goed, maar ja, koffiekoekjes en American pancakes, daarmee overtuig je veel mensen.
In een all-inclusive formule heb je ook recht overdag om “snacks” te nuttigen. In de voormiddag kregen we elke dag wraps met kaas, hesp, sla en mayonaise aangeboden of minipistolets met Griekse dingen op en meloen. En in de namiddag lag er soms een stukje cake of een mini-donut of muffin en meloen. Daarnaast warme Griekse bladerdeeg gebakjes. Echt beperkt. De vraag is, is het daar altijd zo beperkt? Of kregen we een beperkt aanbod omdat ze maar op halve krachten werkten door de Covid-19-maatregelen? Geen idee.
Herinneringen
Al bij al hebben we onszelf weer mooie herinneringen gegeven. Enkele mooie foto’s die verdwijnen in een cloud en af en toe eens terug zullen opduiken. Voor mezelf heb ik een Grieks vaasje gekocht. Voor onze puber een geluksuiltje. Ik heb ook de gewoonte van stenen en / of schelpen mee te brengen van op vakantie. De pot met stenen werd dus bij thuiskomst aangevuld met twee stenen van op het kiezelstrand in Kreta.
Keien van op het kiezelstrand
De terugkeer
Bij de terugkeer werden we door het transfervervoer van Tui opgepikt en gedropt voor de luchthaven van Iraklion. Kleine luchthaven. Je kwam meteen in de file terecht aan de balies en kon amper bewegen. Het nadeel van verschillende bussen die tegelijk aankomen. De check-in ging gelukkig vlot. En éénmaal ingestapt in het vliegtuig zaten we toch wel op ons gemak.
Terug aangekomen in Eindhoven hebben we ongeveer een half uurtje op ons bagage moeten wachten en algauw zaten we in de auto richting België terug.