Tag archief: frustratie in het verkeer

Voorbije woensdag ben ik helemaal naar Brugge gereden, naar ProMove. Voor het verplichte terugkommoment na het halen van het rijbewijs voor de wagen.

Het is geen opleiding, geen beoordeling, gewoon een sensibilisering. Dat zei de heer die ons ontving voor het eerste half uurtje uitleg.

Waaruit bestaat het terugkommoment juist?

• Een inleiding
• Drie praktische oefening met de wagen:
  • Een slalom (+ wandeling met dronkenschapsbril)
  • Slippen met de wagen
  • Remoefening
• Een groepsgesprek over de al opgedane ervaring.

We waren met 14 aanwezig. Dertien personen jonger dan 25 jaar en dan ik die ja, heu laattijdig mijn rijbewijs heb gehaald zeker. Na het inleidende gesprek werden we in groepjes verdeeld. Twee groepjes van vijf en een groepje van vier. En konden we om beurten elke oefening doen. Gelukkig was het zonnig weer want eigenlijk zit je maximum vijf minuten in de wagen en de rest van de tijd sta je te wachten.

Mijn eerst oefening was de slalom. Die bestaat er uit de wagen uit een parkeerplaats te rijden, slalom uit te voeren en dan terug te parkeren. Zoals het hoort via S-parkeren. En daar verschoot ik. In ons groepje van vijf waren er drie die mondelinge hulp nodig hadden om de wagen geparkeerd te krijgen. Hoor je dat niet te kunnen als je je rijbewijs krijgt? De begeleider gaf de uitleg dat veel mensen na hun examen niet meer parkeren omdat ze gewoon op zoek gaan naar gemakkelijke plekjes om te parkeren of naar parking waar ze vooruit in kunnen rijden. En ik ben het kieken dat op de eerste plaats gaat parkeren ook al is die smal en moeilijk.

Eén van de dames uit mijn groepje gaf toe dat ze nooit heeft kunnen S-parkeren en gewoon het geluk had dat ze dat manoeuvre niet heeft moeten doen tijdens het afleggen van het praktisch examen. Ik pleit ervoor om terug ALLE manoeuvres te moeten uitvoeren.

Volgende oefening was het slippen met de wagen. Daar had ik echt wel iets aan. Je mag een paar keer aan verschillende snelheden over een nat wegdek rijden (30 km / u, 35 km / u, 40 km / u). Eerst krijg je de uitleg dat wanneer je de wagen voelt slippen je gas moet lossen en de koppeling moet induwen, en belangrijk: kijken naar waar je naartoe wilt, want daar stuur je automatisch naar. Aan 30 km / u slip je nog niet, of zo weinig dat je niet moet bij sturen. Eenmaal daarover is het adrenaline. Bij 35 km / u slip je wel, en de eerste keer sloeg alles tilt in mijn hoofd en liet ik gewoon alles los. Niet slim. Ben helemaal rond gegaan. Daar is dat grappig, in een ongecontroleerde omgeving niet. Maar vanaf dat ik de klik had gemaakt koppeling induwen en sturen naar waar je kijkt ben ik elke keer recht gebleven. Zelf dat moment aan 40 km / u waar de begeleider me vlak voor het slippen een foto toonde van een giraf en vroeg wat dat was. Dan roep je: “GIRAF” terwijl je aan het stuur ligt te sleuren.

Als laatste hadden we dan de remoefening. Vooral om het gevoel te krijgen waarvoor een ABS dient. Niet veel over te vertellen. Je rijdt rechtdoor aan 30 km /u en twee maal aan 40 km / u en wanneer de fontein aanspringt (gestart door een sensor waar je over rijdt) noodstop uitvoeren en hopen dat je stil staat voor de fontein.

Dat heeft drie keer vijfenveertig minuten van de vier uur durende sensibilisering in beslag genomen.

Het groepsgesprek.

Het is tijdens het groepsgesprek dat ik echt mijn ogen open trok en me afvraag waarom we toestaan dat er zoveel gevaartes rondrijden.

De begeleider stelde verschillende vragen waar iedereen open op antwoorde.

Op de vraag hoeveel mensen er al een snelheidsboete hebben gehad reageerde negen van de veertien positief. Moet je weten dat zo een terugkommoment binnen de zes à negen maanden na het halen van je rijbewijs plaatsvindt. Toch wel snel om dan al een boete of twee voor snelheid in de bus te krijgen. Een van de aanwezige vertelde rustig dat haar boete eigenlijk niet zo erg was, en het bedrag niet zo hoog. En dat is dan weer een gat in onze wetgeving. In België krijg je de eerste twee jaar de stempel “jonge bestuurder” op je hoofd gekleefd. Dat zorgt ervoor dat je meer verzekeringspremie moet betalen, maar ook dat boetes en straffen hoger liggen. Natuurlijk, als je als negentienjarige van mama en papa mag rondrijden met hun wagen die op hun naam staat geregistreerd en verzekerd, heb je geen last van die “hogere boetes”. En dat geeft veel van die jongeren die recent achter het stuur zitten het gevoel dat ze er eigenlijk gewoon mee weg raken.

Een andere vraag die werd gesteld was wat er frustrerend was in het verkeer. De reacties die ik daar hoorde, ik kreeg er schrik van. Eén van de jonge mensen zei gewoon dat hij het frustrerend vond dat wanneer hij in iemand zijn gat gaat hangen die persoon niet versnelt of opzij gaat zodat hij door kan. Een jongedame reageerde dat ze gefrustreerd geraakt wanneer iemand afremt om een andere baan in te slaan of vertraagt bij het kruisen van een baan die voorrang van rechts heeft. Defensief rijden is helemaal niet nodig.

Van de veertien waren er al zeven die na het nuttigen van alcohol achter het stuur gekropen zijn. Een jongedame zei dat ze dan wel veel alerter reed. De begeleider reageerde dat ze de perceptie had veel alerter te zijn. Op de vraag waarom ze het deden reageerde een andere jongedame dat haar ouders het ook altijd gedaan hadden. Niet iedereen leert dus uit de fouten van de vorige generaties, en dat valt ook wel te snappen. Maar er is toch genoeg sensibilisering.

In ieder geval, binnen twee jaar mag mijn dochter aan het rijbewijs beginnen. En ik kan alleen maar hopen dat mijn dochter sneller wijs is dan de gevaartes waarmee ik in mijn terugkommoment zat en dat onze wetgever toch misschien nog verder denkt dan wat we nu hebben.

But keep on smiling and drive safe ;-).