Tag archief: tarot

Tarot

Als we het leven bekijken als een weg die we moeten afleggen van punt a naar punt b. Niet in rechte lijn, maar met 1001 kruispunten waar we zelf moeten kiezen of we naar links, rechts of rechtdoor gaan. Zonder GPS. Dan is het leven toch een mooie uitdaging.

Hoe kiezen we de kant die we op gaan? Ik denk dat er op die vraag honderden verschillende antwoorden kunnen gegeven worden. Als je aan één persoon de vraag stelt: “Hoe neem jij een beslissing?” Dan zal die vermoedelijk antwoorden dat het afhangt van het soort beslissing dat genomen moet worden.

Buikgevoel

Als we onze blik even naar ons eigen verleden draaien en kijken naar de kruispunten die ons gebracht hebben tot wie we zijn. Dan zien we dat we duizenden kleine en minder kleine beslissingen hebben genomen op evenveel manieren. Intuïtieve personen gaan af op hun buikgevoel, hun intuïtie. De meer rationele denker weegt de voor- en nadelen af. De durver kiest zonder voorkennis en gaat ervoor. De angsthaas zal een risico-berekening maken en kiezen voor de veiligste weg. Nog iemand anders zal gaan voor de weg van de minste weerstand.

Wie je ook bent, er is iets wat je leidt. Ikzelf ga het liefst af op mijn intuïtie, ook op werkgebied zal ik eerst mijn buikgevoel volgen, verplicht worden om af te toetsen of het wel klopt, even rationeel moeten denken en de nodige informatie verzamelen om aan te tonen dat mijn intuïtie het bij het rechte eind had (het heeft nog zelden fout gezeten, of ik wil het mij niet herinneren). Maar soms zegt mijn intuïtie: “Tiernnadrui, tijd om stil te staan bij de volgende stap”.

Stilstaan

En hoe gebeurt dat stilstaan dan? We vragen raad aan ouders en familie, vrienden en collega’s, ervaren hulpverleners, de sterren en de maan. Al de raad die we krijgen is welkom, maar de beslissing zelf zit al in ons, en moet er gewoon uit komen. Op dat punt neem ik mijn raadgevers ter handen. Mijn tarot-kaarten. Nog nooit hebben ze mij belogen, want ze vertellen mij niet wat ik moet doen, ze tonen mij de weg naar wat ik al weet.

The Light Seer’s Tarot

Ik gebruik mijn tarot-kaarten niet enkel voor het nemen van moeilijke beslissingen. Bijna dagelijks leg ik een kaart die mij doet stilstaan bij mijn dag, bij mijn reacties, bij het waarom ik mij voel hoe ik mij voel en hoe ik mijn energie op een postieve manier kan aanwenden.

Lang heb ik enkel de Raider/Wite tarot gebruikt. Op dit moment ligt mijn dek van The Light Seer’s Tarot mij meer. Ze zijn vrolijker. Dit zorgt er wel eens voor dat ik de situatie positiever maak dan wat ze werklijk is. Maar hey je bent een positivo of je bent het niet. Ik heb ook al jaren een dek liggen getekend door Victoria Frances, een artieste van Spaanse origine die prachtige illustraties maakt. Prachtig maar donker, een beetje gothisch. Dus vrij moeilijk om er een juist gevoel bij te hebben. Heb trouwens ooit een puzzel cadeau gekregen met een illustratie van haar. Hangt nog steeds niet boven mijn bed, want ik puzzel niet graag, en nog niemand gevonden die hem kan af maken.

Keep on smiling!

Persoonlijke zoektocht

Op één of andere manier zijn we allemaal ergens wel bezig met spiritualiteit. Zelf een atheïst, die niet in opperwezens gelooft heeft een spirituele kant die misschien minder grondig aanwezig is dan bij andere.

In België heeft een gezin vaak een Rooms Katholieke oorsprong, waar spiritualiteit vooral ervaren wordt door de toepassing van de bijbel, het naar de kerk gaan en het volgen van de verschillende eucharistievieringen. We hebben net nog Pasen gevierd. De herrijzenis van Jezus Christus. De Paashaas heeft dit weekend bij menig kind in de tuin, woonkamer, slaapkamer, keuken paaseieren verstopt. Met rieten mandjes in de hand werd er naarstig gezocht naar al dat lekkers. Om de herrijzenis van Jezus te vieren met onze kinderen grijpen we terug naar een geschiedkundige gebeurtenis die voor de geboorte van Jezus zijn oorsprong vond.

Waar komt de Paashaas vandaan?

Google maar eens “Waar komt de Paashaas vandaan?”. Ik heb genoten van de lectuur in ieder geval. Zoals bij vele “bijverschijnselen” bij feestdagen is het vaak een mengeling van heidense gebruiken en katholieke feesten. Zo vond ik bij mijn zoektocht naar de herkomst van de Paashaas een verhaal rond de Godin Ostara. Volgens dat verhaal zou een klein meisje een gewond volgetje hebben gevonden, om het te kunnen redden bad ze tot Ostara om hulp. De toegesnelde Godin zag dat het vogeltje niet te genezen viel en veranderde het in een haas. De Godin vertelde aan het meisje, dat éénmaal per jaar deze haas terug zou komen om gekleurde eieren te leggen.

Bovenstaande vind ik één van de mooiste versies, ook een versie die aantoont dat de Germaanse stam waar dit verhaal zijn oorsprong zou vinden in wedergeboorte geloofde. Een vogel komt terug als haas.

Als je verder graaft zal je nog verschillende mythes terugvinden. Na het lezen van de verschillende mythes maakte ik mij nog steeds de bedenking waarom de paashaas of paas klokken verbonden zijn aan Pasen? Daarover vond ik dan toch een artikel op een Nederlandse website. Al mogen we niet alles zomaar geloven wat er op het internet staat, het is niet de moeite waard om zwaar wetenschappelijk onderzoek te doen en de geschiedenisboeken uit te pluizen, toch? Het is maar de Paashaas, net zoals de Sint iets wat onze ouders gebruikte om het leven wat meer kleur te geven. En om die reden geven we het ook door aan onze eigen kinderen en gaven ons grootouders het door aan onze ouders, en ga zo maar generaties verder.

De meeste plaubisele uitleg lijkt mij dat dit het werk is van de zendelingen die vroeger op pad werden gestuurd om de heidenen te bekeren tot het Christendom. In een poging tot het bekeren werden Heidense en Christelijke rituelen gecombineerd.

Mijn 14-jarige dochter is op spirituele zoektocht.

Wat een uitleg om te komen aan wat ik effectief wilde vertellen vandaag. Mijn 14-jarige dochter is op spirituele zoektocht. Na haar geboorte hebben we de keuze gemaakt om haar te laten dopen, echter op haar zes jaar mocht ze zelf kiezen of ze haar eerste communie deed of lentefeest. Ze heeft dus twee maal lentefeest gedaan en volgde in de lagere school Zedenleer. Voor een stuk onze keuze omdat ik het onnodig vond om haar op jonge leeftijd een geloof op te leggen. We leven in de vrije Westerse wereld, en keuze van geloof is één van deze vrijheden. Of zou dit toch moeten zijn.

Ik heb een Katholieke opvoeding genoten, deed mijn eerste communie (2 keer) en mijn plechtige + vormsel. Ons mama was cathechiste en papa was ook actief in de kerk. We zongen mee in het kerkkoor. Op zatervoormiddag repetitie en op zondag de mis zingen. We gingen dus wekelijks naar de kerk. Dat veranderde toen we vanuit het Brusselse Laken vertrokken en in Oost-Vlaanderen gingen wonen. Er werd niet meer zo vaak naar de kerk gegaan, we maakte geen deel meer uit van het kerkkoor, …

Als er een opperwezen bestaat die ons de juiste richting moet uitwijzen, dan is dat een verdomd gruwelijk wezen, een psychopaat!

Rond mijn 16 jaar, midden in de puberteit, een periode waar ik veel in vraag stelde begon ik interesse te krijgen in andere godsdiensten, geloven, spirituele dingen. Ik heb toen veel gelezen over het boedhisme, hindoeïsme, … . Na een tijd kwam ik Wicca tegen, een natuurreligie die in de jaren 1950 werd gepopulariseerd door Gerald Gardner. Zeer interessant, maar ik kon mij er nog niet in vinden. Wicca is net zoals het Boedhisme, het Katholisisme, en andere een georganiseerd geloof met regeltjes en verplichtingen tot gevolg, waarin het vereren van een God, Godin of beide of meerdere Goden nog steeds een belangrijke rol spelen. En net daar kon ik mij niet in vinden. Als er een opperwezen bestaat die ons de juiste richting moet uitwijzen, dan is dat een verdomd gruwelijk wezen, een psychopaat!

Een deel van de moderne Wicca had mij wel voor zich gewonnen, het deel waar je samen leeft met de natuur, waar energie een grote rol speelt. Zo kwam ik ook terecht bij het Paganisme en nog andere soorten natuurrelegies. Uit al die verschillende stromingen neem ik de zaken die het beste bij mij passen als individu. Ik deed aan Mindfullness nog voor het in de mode was om mindfull te zijn. En dat wou ik voor mijn dochter ook. Niet dat ze eclectische heks werd (om het toch maar een stempel te geven) maar dat ze haar eigen spirituele weg vond/vindt, door gebruik te maken van de invloeden van de verschillend religies, zijnde het Godvereringen, natuurvereringen, volledig ongelovig zijn. Het maakt niet uit, zolang ze de kans krijgt om uit te groeien tot de persoon die ze wil zijn.

Dus heb ik haar een eigen dek tarotkaarten cadeau gedaan.

Onlangs lagen we samen in mijn slaapkamer tv te kijken, hare papa was voetbal aan het kijken in de woonkamer. Vaak zijn dat ook momenten waar de mama-dochter babbels onstaan en ik meer te weten kom over wat er in de mooie hoofdje van haar rond gaat (ja ik weet het, elke mama vindt haar eigen kinderen mooi, maar ik heb echt wel een knappe dochter, hahaha). Zo kwam ons gesprek ineens uit bij Astrologie, ze had een app geïnstalleerd die de daghoroscooop aan geeft. Ik vertelde haar dat ik mij ooit verdiept had in de astrologie. Door er verder over te babbelen kwam het gesprek ineens uit bij mijn Tarot-kaarten, die ik haar toonde. Ik heb haar dan ook wel moeten uitleggen dat ze ze

niet mocht aanraken om vermenging van energie tegen te gaan. Ze vertelde toen dat ze daar wel wou leren mee om gaan en meer over wou te weten komen enzo. Dus heb ik haar een eigen dek tarotkaarten cadeau gedaan. Eigenlijk twee, de basis Riders Waite Tarot, maar ook één voor de Moderne Heks. De tekeningen zijn leuker en misschien voor haar jonge geest makkelijker te interpreteren.

Nu is het hopen dat het tijdens mijn week verlof volgende week toch maar wat mooi weer is, dat we de natuur kunnen in trekken en ik haar kan vertellen over de energie van zichzelf en van de natuur die de tarot kaarten nodig heeft om als goede raadgever met haar mee door het leven te gaan. Al ben ik mij bewust dat ze er waarschijnlijk ook speels mee zal om gaan en dat ik op TikTok vermoedelijk filmpjes ga zien verschijnen waar ze waarzeggertje speelt enzo. Ach dat mag. Hoe meer ze de kaarten in de hand neemt hoe beter ze haar leren kennen. En wanneer ze dan echt hun raad nodig heeft zullen ze helpen.

En voor de pessimisten die dit lezen. Mijn leven als heks is afgedekt gebleven voor haar, mijn spirituele beleving is van mij persoonlijk noch mijn man noch mijn dochter werden beïnvloed. Dus de aantrek van mijn dochter naar deze spirituele weg werd haar niet ingeprent door mij. De keren dat ze als peuter/kleuter mee was naar een paranormale beurs zullen niet de grote invloed zijn geweest. Ze zit nu op een katholieke school waar ze enkel Rooms Katholieke Godsdienst kan volgen, en nog maakt ze haar vrije keuze over wat ze wil. Indien ze mij vraagt om mijn spiritualiteit te delen zal ik dit natuurlijk doen, want dat zijn kwaliteitsmomenten met je kinderen dat elke ouder wel wil hebben.